Het bleef niet bij “met de pootjes omhoog” aangezien Judith een anderhalf uur heeft liggen slapen. Dat gaf mij mooi de tijd om aan de weblog (zonder internet) te werken en om nog wat plaatjes te schieten van het hotel. Indrukwekkend gebouw van 21 verdiepingen en naar onze maatstaven erg luxe, dus genoeg mooie Kodak locaties.
Na die anderhalf uur heb ik Judith maar weer wakker gemaakt en zijn we ons gaan klaarmaken voor het avondeten. Aangezien we toch een dagkaart hebben van de cablecar besloten we om deze maar weer te gebruiken om naar Fisherman’s Warf te gaan voor het diner. Na een zoektocht van een kleine 3 kwartier vonden we een leuke tent waar ze meer verkochten dan alleen vis (aha, vandaar die naam Fisherman’s…). De porties waren uiteraard heerlijk Amerikaans (veel te groot) dus eigenlijk zonde, maar ja na een half bord waren we allebei klaar. En niet alleen met eten, we waren ook gewoon gesloopt dus terug naar het hotel en om half 11 lagen we op ons bed.
En vanochtend was het dus vroeg. Dit gaf ons wel ruim de tijd om in te pakken en op te ruimen, zodat we nog uitgebreid de tijd hadden om te gaan ontbijten. Bij een van de vele tenten met de slogan “we serve SF’s best breakfast” (heb er al 10 gevonden…) zijn we gaan zitten. En ja, het was goed maar zeker niet beter dan gisteren… de prijs was in ieder geval niet beter.
Vervolgens de bagage gestald bij de bell-boy en met de cablecar naar de Warf waar onze boot naar Alcatraz lag te dobberen. Naast ons bootje lag een gebouw wat ze in 1 avond hebben neergezet, echt een sterk staaltje bouwkunst van die Amerikanen. Gisteren stond die flat er nog niet, en nu… ow wacht, er hangt een anker aan het gebouw… ah het is gewoon een vreselijk groot cruiseschip. Zucht, dat ziet er goed uit… tja, je moet toch wat te dromen houden, niet :)
Binnen 10 minuten waren we op het eiland waar we na de introductie van de Parkranger direct doorliepen naar de start van de audiotour. Je krijgt een soort mp3 speler om je nek met een koptelefoon en je krijgt een verhaal van 60 minuten te horen van mensen die er hebben gewerkt of hebben “gezeten”. Erg indrukwekkend, ook al waren we hier al eens geweest. Het blijft een fantastische excursie.
Na de excursie weer terug naar het hotel waar we de koffers en auto lieten voorrijden en vervolgens op weg naar het Zuiden. Via Oceanway 1 zijn we in 3 uur naar Monterey gereden. Wat een fantastische route is dat, met schitterende uitzichten over de zee. Mooie foto’s gemaakt.
Eenmaal aangekomen in Monterey hebben we ingelocht via een Wifi netwerk bij een hotel om eens te zien welke kamers beschikbaar waren, en waar we een goede deal konden sluiten. Uiteindelijk via Priceline terecht gekomen in Carmel Oaks, in het aangrenzende dorpje Carmel. Een simpele kamer maar schoon, en dat is het belangrijkste.Gegeten bij een zeer goed restaurant, waar we allebei kozen voor konijn (jummie, net kerst). Hierna terug naar de kamer, effe de weblog bijgewerkt en toen weer vroeg naar bed. We zijn duidelijk nog niet gewend aan het tijdsverschil, want we liggen om 10 uur uitgeteld op bed en rond 5 uur zijn we wakker…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten