Hierbij dan het laatste stuk van het verhaal. De vakantie was dus al voorbij, maar ja... de nasleep heeft nog zo'n 3,5 week geduurd.
Op dinsdag waren we thuis, maar ik ben pas donderdag gaan werken ondanks het feit dat ik me nog niet goed voelde. Helaas betaalde zich dit op zaterdag terug met het wederom beroerd zijn. Zondag was ik het echt zat dus ben ik maar weer naar de dokter gegaan. Allerlei testjes (bloed afgenomen, allerlei andere vloeistoffen ook trouwens) gedaan en de uitslag zou ca. 1 week op zich laten wachten.
Na 1 week bleek duidelijk dat ik een ernstige voedselvergiftiging had opgelopen, met hoogstwaarschijnlijke oorzaak: kip. Echter, dat was niet meer te controleren, dus het zou ook zomaar die ene hotdog, het ijsje, de steak, brood, cheesecake... whatever kunnen zijn geweest.
Er zat nog wat gif in mijn lijf en dat moest eruit, dus dat heeft een week medicijnslikken gekost. Na die week was mijn maag/darm systeem nog steeds aardig over de zeik, waardoor ik nog regelmatig "ziek" werd, zonder daadwerkelijk ziek te zijn. Dat was een normale reactie zei de dokter, maar toch kreeg ik ook daar weer pillen voor. Na 4 weken exact had ik pas weer het gevoel dat het volledig over was.
Kort maar krachtig, ik heb in 4 weken tijd voor bijna €450 aan medicijnen gehad, $1500 aan ziekenhuiskosten in de US, $475 aan medicijnen in de US, $300 extra hotelkosten etc. Gelukkig allemaal terug gekregen van de verzekering, maar toch... voor iemand die nog nooit in het ziekenhuis geweest is en bij de dokter in Nederland alleen maar komt voor spuiten als ie op vakantie gaat, was dit best heftig.
Toch nog een paar positieve puntjes: vanaf het moment dat ik ziek werd in San Francisco tot en met vandaag heb ik niet meer gerookt! Ik ben in totaal zo'n 6 kilo afgevallen ten opzichte van het startgewicht van de vakantie (unicum, wie valt er nou af als je naar Amerika gaat), en ik heb een nieuwe jas van de verzekering (kwijt geraakt op die eerste dag ellende op het vliegveld).
We zijn erg blij dat dit pas gebeurde op de allerlaatste dag, zodat het in ieder geval niet onze vakantie heeft verkloot. Het was echt een super vakantie, en we hebben echt enorm genoten. Volgend jaar een combi Orlando/Las Vegas... lijkt me ideaal :)
4 december 2009
2 december 2009
Overwegingen
Ik zag dit eerder in enkele andere verslagen, en dat leek me een goede afsluiter.
* Vliegen
US Airways is een goede maatschappij. We hebben zowel op de heen- als op de terugreis geen probleem ondervonden. Ze hebben ons absoluut geweldig geholpen op de terugreis, dus daardoor hebben ze bij mij absoluut een streepje voor.
Nadelen zijn de verouderde vliegtuigen, geen schermpjes in je stoelen, slechts 1 film op een vlucht van 9 uur, geen eten/snack inbegrepen op de vlucht binnen Amerika (al schijnt dat de norm te zijn, ook bij andere maatschappijen)
Ik zou alleen nog voor US Airways kiezen als de prijs vreselijk veel beter is dan een andere maatschappij (zoals dit jaar het geval was).
Brussel Airport is super. Net zo makkelijk bereikbaar als Amsterdam, parkeren is vergelijkbaar. Inchecken ging super snel, security check ook. Winkeltjes zijn er voldoende, maar dat is toch niet ons ding. Shoppen doen we in de US :)
* Auto
Geboekt via usareisen.de en de service daar was super. Heel gemakkelijk via internet te doen. De Equinox is een super auto, en als die er niet is krijg je automatisch een mid-size SUV of zelfs een full-size voor de prijs van een instapmodel. Je moet dan kiezen voor verhuurder Alamo, en dan heb je het all-inclusive pakket (incl. 3 extra bestuurders, ongelimiteerde miles, alle verzekeringen etc) Ik heb diverse keren vergeleken op allerlei sites en hun prijzen zijn verreweg de beste.
* Hotels:
-San Fran, JW Marriott: Super hotel, super lokatie. Nadelen is hoge kosten voor parkeren ($40 per dag). Alleen bij een super aanbieding zou ik hier naar terug gaan.
-Carmel, Carmel Oaks: niets speciaals, leuk en goed voor 1 nacht.
-Pismo Beach, Best Western Pismo on the Cliffs: geweldig hotel met geweldige ligging boven op de cliffs. Goede prijs/kwalitieit. Zeer dichtbij de Outlets van Pismo (5 minuten) en restaurantjes. Jammer dat de zeemeeuwen het zwembad ook gebruiken als zwembad. Niet echt hygiënisch dus. Goed te doen voor 1 of nachten als je op doorreis bent.
-LA, Crowne Plaza at LAX: absolute afrader indien je er verblijft om LA en de parken te bezoeken. De prijs is ok ($40 per nacht) maar je bent veel geld kwijt aan uitstapjes aangezien alles op een uur rijden is. Foutje van ons. Het hotel is verder enorm toe aan een opknapbeurt. Personeel over het algemeen zeer vriendelijk en behulpzaam, met name de conciërge. Indien je voor Disney/Universal/Downtown gaat, kun je beter boeken in de buurt van Anaheim. Als je hier 1 nacht verblijft voor of na je vlucht is het goed te doen. Het vliegveld is namelijk slechts 5 minuten van het hotel vandaan.
-Las Vegas, Mandalay Bay: aanrader, heel erg mooi en luxe. Echter wij gaan hier niet meer naar terug vanwege de ligging. Het ligt heel ver weg van alle andere hotels en je bent dus veel aan het lopen of rijden als je ergens heen wil, wat aardig in de centen kan lopen. Maar, het is een fantastisch hotel met een geweldig zwembad en er is voldoende te doen.
-San Diego, naam van hotel vergeten: we hadden een hotel bij het convention center. Geboekt via Priceline. Hardstikke mooi en goed voor een nette prijs ($50) inclusief ontbijt. Er was een zwembad en een restaurant. We verbleven hier onderweg terug naar San Fran. Geen enkele wanklank, gewoon goed.
-San Fran, Hotel Nikko: Super hotel, veel luxe wederom. Mooie grote kamer, hotel heeft een zwembad en parkeren was hier iets goedkoper ($32 per dag) maar nog steeds erg duur. Bij uitchecken had ik een discussie over kosten voor telefoneren en dat werd naar tevredenheid opgelost. Aanrader, lokatie is zeker zo goed als het JW Mariott en de prijs is beter.
* Steden
- San Francisco: Geweldige stad om lekker doorheen te wandelen. Union Square is een heerlijk shopping gebied, met alles wat je zoekt. Vreselijk veel restaurantjes en barretjes.
Fisherman's Wharf is super gezellig. Pier 39 zitten veel gezellige visrestaurantjes en winkeltjes. Alcatraz is heel indrukwekkend, en de gesproken tour met hoofdtelefoons is erg gaaf. Golden Gate Bridge, Chinatown, Cablecars... teveel om op te noemen. 2 a 3 dagen kun je makkelijk in deze stad doorbrengen.
- Los Angeles: Hier hoeven wij niet snel meer naar terug. Best leuk zo'n citytour, en leuke foto's gemaakt bij de Walk of Fame etc, maar dat is het dan ook wel. LA is een hele grauwe stad. Ik ben in NY, Washington, Boston, Chicago, Miami, Orlando, Dallas, Houston, Denver etc geweest, en overal voel ik me veilig, maar in LA voelde ik me niet op mijn gemak, heel typisch.
Ik ga zeker nog terug naar Disneyland als ik in de buurt ben, misschien ook weer naar Six Flags Magic Mountain. Universal Studio's is een kleine kans dat ik daar nog eens heen ga. Verder heeft LA ons niets te bieden, dus ik zal dit waarschijnlijk overslaan bij een volgende trip.
- Las Vegas: WANNEER GAAN WE WEER????!!!! Zodra er een directe verbinding komt tussen Eindhoven en Las Vegas neem ik een abonnement! Als je van lekker eten, drinken, stappen, gezelligheid, spanning en zon houdt, dan is dit absoluut de place to be. Als je ook graag een gokje waagt is dat mooi meegenomen, maar er is zoveel meer te doen. 3 nachten daar was nog steeds veel te kort om alles te doen en te zien. Judith en ik kunnen hier makkelijk 4 tot 5 nachten verblijven, en dat zullen we dus ook zeker nog een keer gaan doen (in combi met bijv. Orlando ofzo :))
Het was een super vakantie. Heerlijk met zijn 2en weg, al vonden we het aan de andere kant ook jammer dat we dit niet hebben kunnen delen met vrienden. Misschien bij een volgende trip?!
* Vliegen
US Airways is een goede maatschappij. We hebben zowel op de heen- als op de terugreis geen probleem ondervonden. Ze hebben ons absoluut geweldig geholpen op de terugreis, dus daardoor hebben ze bij mij absoluut een streepje voor.
Nadelen zijn de verouderde vliegtuigen, geen schermpjes in je stoelen, slechts 1 film op een vlucht van 9 uur, geen eten/snack inbegrepen op de vlucht binnen Amerika (al schijnt dat de norm te zijn, ook bij andere maatschappijen)
Ik zou alleen nog voor US Airways kiezen als de prijs vreselijk veel beter is dan een andere maatschappij (zoals dit jaar het geval was).
Brussel Airport is super. Net zo makkelijk bereikbaar als Amsterdam, parkeren is vergelijkbaar. Inchecken ging super snel, security check ook. Winkeltjes zijn er voldoende, maar dat is toch niet ons ding. Shoppen doen we in de US :)
* Auto
Geboekt via usareisen.de en de service daar was super. Heel gemakkelijk via internet te doen. De Equinox is een super auto, en als die er niet is krijg je automatisch een mid-size SUV of zelfs een full-size voor de prijs van een instapmodel. Je moet dan kiezen voor verhuurder Alamo, en dan heb je het all-inclusive pakket (incl. 3 extra bestuurders, ongelimiteerde miles, alle verzekeringen etc) Ik heb diverse keren vergeleken op allerlei sites en hun prijzen zijn verreweg de beste.
* Hotels:
-San Fran, JW Marriott: Super hotel, super lokatie. Nadelen is hoge kosten voor parkeren ($40 per dag). Alleen bij een super aanbieding zou ik hier naar terug gaan.
-Carmel, Carmel Oaks: niets speciaals, leuk en goed voor 1 nacht.
-Pismo Beach, Best Western Pismo on the Cliffs: geweldig hotel met geweldige ligging boven op de cliffs. Goede prijs/kwalitieit. Zeer dichtbij de Outlets van Pismo (5 minuten) en restaurantjes. Jammer dat de zeemeeuwen het zwembad ook gebruiken als zwembad. Niet echt hygiënisch dus. Goed te doen voor 1 of nachten als je op doorreis bent.
-LA, Crowne Plaza at LAX: absolute afrader indien je er verblijft om LA en de parken te bezoeken. De prijs is ok ($40 per nacht) maar je bent veel geld kwijt aan uitstapjes aangezien alles op een uur rijden is. Foutje van ons. Het hotel is verder enorm toe aan een opknapbeurt. Personeel over het algemeen zeer vriendelijk en behulpzaam, met name de conciërge. Indien je voor Disney/Universal/Downtown gaat, kun je beter boeken in de buurt van Anaheim. Als je hier 1 nacht verblijft voor of na je vlucht is het goed te doen. Het vliegveld is namelijk slechts 5 minuten van het hotel vandaan.
-Las Vegas, Mandalay Bay: aanrader, heel erg mooi en luxe. Echter wij gaan hier niet meer naar terug vanwege de ligging. Het ligt heel ver weg van alle andere hotels en je bent dus veel aan het lopen of rijden als je ergens heen wil, wat aardig in de centen kan lopen. Maar, het is een fantastisch hotel met een geweldig zwembad en er is voldoende te doen.
-San Diego, naam van hotel vergeten: we hadden een hotel bij het convention center. Geboekt via Priceline. Hardstikke mooi en goed voor een nette prijs ($50) inclusief ontbijt. Er was een zwembad en een restaurant. We verbleven hier onderweg terug naar San Fran. Geen enkele wanklank, gewoon goed.
-San Fran, Hotel Nikko: Super hotel, veel luxe wederom. Mooie grote kamer, hotel heeft een zwembad en parkeren was hier iets goedkoper ($32 per dag) maar nog steeds erg duur. Bij uitchecken had ik een discussie over kosten voor telefoneren en dat werd naar tevredenheid opgelost. Aanrader, lokatie is zeker zo goed als het JW Mariott en de prijs is beter.
* Steden
- San Francisco: Geweldige stad om lekker doorheen te wandelen. Union Square is een heerlijk shopping gebied, met alles wat je zoekt. Vreselijk veel restaurantjes en barretjes.
Fisherman's Wharf is super gezellig. Pier 39 zitten veel gezellige visrestaurantjes en winkeltjes. Alcatraz is heel indrukwekkend, en de gesproken tour met hoofdtelefoons is erg gaaf. Golden Gate Bridge, Chinatown, Cablecars... teveel om op te noemen. 2 a 3 dagen kun je makkelijk in deze stad doorbrengen.
- Los Angeles: Hier hoeven wij niet snel meer naar terug. Best leuk zo'n citytour, en leuke foto's gemaakt bij de Walk of Fame etc, maar dat is het dan ook wel. LA is een hele grauwe stad. Ik ben in NY, Washington, Boston, Chicago, Miami, Orlando, Dallas, Houston, Denver etc geweest, en overal voel ik me veilig, maar in LA voelde ik me niet op mijn gemak, heel typisch.
Ik ga zeker nog terug naar Disneyland als ik in de buurt ben, misschien ook weer naar Six Flags Magic Mountain. Universal Studio's is een kleine kans dat ik daar nog eens heen ga. Verder heeft LA ons niets te bieden, dus ik zal dit waarschijnlijk overslaan bij een volgende trip.
- Las Vegas: WANNEER GAAN WE WEER????!!!! Zodra er een directe verbinding komt tussen Eindhoven en Las Vegas neem ik een abonnement! Als je van lekker eten, drinken, stappen, gezelligheid, spanning en zon houdt, dan is dit absoluut de place to be. Als je ook graag een gokje waagt is dat mooi meegenomen, maar er is zoveel meer te doen. 3 nachten daar was nog steeds veel te kort om alles te doen en te zien. Judith en ik kunnen hier makkelijk 4 tot 5 nachten verblijven, en dat zullen we dus ook zeker nog een keer gaan doen (in combi met bijv. Orlando ofzo :))
Het was een super vakantie. Heerlijk met zijn 2en weg, al vonden we het aan de andere kant ook jammer dat we dit niet hebben kunnen delen met vrienden. Misschien bij een volgende trip?!
Dag 17
5 uur... dat begint aardig te wennen zo na 3 dagen op rij. Ik voelde me redelijk goed, maar nog niet 100%. Judith keek me daarom ook vragend aan wat we gingen doen, ze wilde maar wat graag naar huis... begrijpelijk ook. Op dat moment besloot ik gewoon te gaan want het werd er toch niet beter op. Suck it up and deal with it.
Om half 6 stond de bus voor deur, en ik stapte in... uiteraard pas nadat ik de banaan van mijn ontbijt alweer kwijt was. Zucht... dit wordt een fijne dag.
Bij het vliegveld snel door de security check heen en zeer snel door de gang met restaurantjes heen. Ik kon de lucht nu beter hebben, maar al die mensen zien eten was nog net effe iets teveel van het goede.
Het boarden begon en Judith vroeg me nogmaals of we gingen. Zonder iets te zeggen stond ik op en ging in de rij staan. We hadden hele goede plaatsen (eerste rij achter de business class) met veel beenruimte. Het vliegtuig zat vol en naast ons zat een gezellige oma die een beetje zenuwachtig werd toen ik koorstachtig alle spuugzakjes begon te verzamelen. Het verhaal aan haar uitgelegd en toen begon ze te praten over al haar ervaringen met vliegen, familie, San Francisco, Philly (waar ze woonde) en haar vriendin die aan de andere kant van het vliegtuig lag te slapen. Dit alles hielp enorm tijdens die eerste 5 uur terug naar huis, en zonder ziek te zijn geworden onderweg landen we in Philly. Tijdens het uitstappen bedankte ik haar hartelijk voor haar genezende woorden, want ik voelde me weer goed, ik had weer trek, en we waren halverwege!
Aangezien we geen bagage hadden behalve onze rugzakken waren we snel in de gate van vertrek. Ik had honger. Ik wilde eten en dan vooral niet van dat eten wat goed voor je is als je ziek bent (droog beschuit, salade's, gatorade) want daar was ik de voorgaande dagen ziek van geworden. Nee, ik wilde iets eten wat ik zeker lekker vind. Gaat het dan fout, dan heb ik toch lekker gegeten. Oftewel, we gingen op zoek naar een MacDonalds.
10 meter van onze gate vandaan zat de Mac en ik bestelde een Big Mac menu, met friet en een mikshake aardbei. Zo, we gaan het lot tarten. Judith ging naar de chinees en haalde wat gezonder eten, maar ik zat te watertanden achter mijn hamburger. En geloof het of niet... hij was echt enorm lekker!! Het ging helemaal goed, totdat ik aan de milkshake begon dus die heb ik laten staan. Maar ik had gegeten, het was lekker en ik voelde me totaal niet ziek meer. Snel terug naar de gate waar ik mijn pilletje nam en snel nog een uurtje ging tukken.
Na een uurtje tukken werd ik vrolijk wakker, keek op de klok en zag dat het boarden pas na 2 uur zou beginnen. In de sportsbar naast onze gate werden bassball wedstrijden uitgezonden, dus hebben we daar nog 2 uur gezeten. Erg gezellig, en een leuke wedstrijd ook.
Tijdens het boarden voelde ik me toch weer een beetje "vreemd" worden, maar ik liet mezelf niet meer tegen houden. Snel inchecken en zitten. Het vliegtuig was voor 60% vol, dus plek genoeg. We hadden met zijn tweetjes 3 stoelen dus slapen zou moeten lukken, dacht ik op dat moment. De film werd gestart en nadat de film klaar was, was ik ook klaar. Klaar wakker dan vooral. Het gehele vliegtuig lag te slapen (of deed een poging) inclusief personeel, en ik was nog wakker... zucht kreun steun... dan duren 7 uur erg lang hoor. Uiteraard hadden alle medepassagiers zich reeds ontfermd over de lege plaatsen in het vliegtuig, dus ergens languit gaan liggen was er niet bij. En dan ga je jezelf in de weg zitten, er is geen eten of drinken, er worden geen films gestart, alle lampjes zijn uit. En on top of that werd ik ook nog eens ziek tegen de tijd dat de rest van het vliegtuig weer wakker werd. Ik had mijn ogen wel gesloten, maar heb totaal niet kunnen slapen.
Maar goed, een klein half uur eerder dan gepland stonden we weer aan de grond op Brussel. We liepen snel naar bagage claim want we moesten uiteraard nog op zoek naar de koffers. Die zouden ergens moeten staan, waarvan wij niet goed wisten waar dat was. Gelukkig hielp een vriendelijke douanier ons op weg en nog voordat de koffers van de band rolden liepen wij al met onze koffers door de douane heen. Niemand keek op of om naar ons en we waren dus snel in de aankomsthal, waar mijn vader en zwager ons stonden op te wachten. Hier dumpte ik meteen de bagagekar, groette ik de chauffeurs en rende vervolgens zo snel mogelijk naar de dichtsbijzijnde wc. Het feestje begon dus weer opnieuw, maar goed... nu was het nog slechts 1 uurtje rijden naar huis dus dat was een heerlijk vooruitzicht...
We drinken nog een kopje thee en koffie en gaan vervolgens de auto uit de stalling halen. Judith reed met Kevin en de bagage mee, pa en ik reden in onze auto achter hun aan. Halverwege tussen Brussel en Eindhoven moesten we nog een korte noodstop maken aangezien het nogmaals fout ging. Maar eindelijk na anderhalf uur rijden waren we terug in Eindhoven. Nog nooit was ik zo vreselijk blij om thuis te zijn na een vakantie, zeker niet na een vakantie in de States. Maar vandaag was ik blij.
De ouders kwamen uiteraard snel langs voor koffie en de verhalen, en om 1 uur was het huis weer lekker leeg, waarna ik op de bank ben ingestort.
Wat een heerlijke vakantie was het, wat een rot einde was het, en wat enorm fijn om weer thuis te zijn!!
Om half 6 stond de bus voor deur, en ik stapte in... uiteraard pas nadat ik de banaan van mijn ontbijt alweer kwijt was. Zucht... dit wordt een fijne dag.
Bij het vliegveld snel door de security check heen en zeer snel door de gang met restaurantjes heen. Ik kon de lucht nu beter hebben, maar al die mensen zien eten was nog net effe iets teveel van het goede.
Het boarden begon en Judith vroeg me nogmaals of we gingen. Zonder iets te zeggen stond ik op en ging in de rij staan. We hadden hele goede plaatsen (eerste rij achter de business class) met veel beenruimte. Het vliegtuig zat vol en naast ons zat een gezellige oma die een beetje zenuwachtig werd toen ik koorstachtig alle spuugzakjes begon te verzamelen. Het verhaal aan haar uitgelegd en toen begon ze te praten over al haar ervaringen met vliegen, familie, San Francisco, Philly (waar ze woonde) en haar vriendin die aan de andere kant van het vliegtuig lag te slapen. Dit alles hielp enorm tijdens die eerste 5 uur terug naar huis, en zonder ziek te zijn geworden onderweg landen we in Philly. Tijdens het uitstappen bedankte ik haar hartelijk voor haar genezende woorden, want ik voelde me weer goed, ik had weer trek, en we waren halverwege!
Aangezien we geen bagage hadden behalve onze rugzakken waren we snel in de gate van vertrek. Ik had honger. Ik wilde eten en dan vooral niet van dat eten wat goed voor je is als je ziek bent (droog beschuit, salade's, gatorade) want daar was ik de voorgaande dagen ziek van geworden. Nee, ik wilde iets eten wat ik zeker lekker vind. Gaat het dan fout, dan heb ik toch lekker gegeten. Oftewel, we gingen op zoek naar een MacDonalds.
10 meter van onze gate vandaan zat de Mac en ik bestelde een Big Mac menu, met friet en een mikshake aardbei. Zo, we gaan het lot tarten. Judith ging naar de chinees en haalde wat gezonder eten, maar ik zat te watertanden achter mijn hamburger. En geloof het of niet... hij was echt enorm lekker!! Het ging helemaal goed, totdat ik aan de milkshake begon dus die heb ik laten staan. Maar ik had gegeten, het was lekker en ik voelde me totaal niet ziek meer. Snel terug naar de gate waar ik mijn pilletje nam en snel nog een uurtje ging tukken.
Na een uurtje tukken werd ik vrolijk wakker, keek op de klok en zag dat het boarden pas na 2 uur zou beginnen. In de sportsbar naast onze gate werden bassball wedstrijden uitgezonden, dus hebben we daar nog 2 uur gezeten. Erg gezellig, en een leuke wedstrijd ook.
Tijdens het boarden voelde ik me toch weer een beetje "vreemd" worden, maar ik liet mezelf niet meer tegen houden. Snel inchecken en zitten. Het vliegtuig was voor 60% vol, dus plek genoeg. We hadden met zijn tweetjes 3 stoelen dus slapen zou moeten lukken, dacht ik op dat moment. De film werd gestart en nadat de film klaar was, was ik ook klaar. Klaar wakker dan vooral. Het gehele vliegtuig lag te slapen (of deed een poging) inclusief personeel, en ik was nog wakker... zucht kreun steun... dan duren 7 uur erg lang hoor. Uiteraard hadden alle medepassagiers zich reeds ontfermd over de lege plaatsen in het vliegtuig, dus ergens languit gaan liggen was er niet bij. En dan ga je jezelf in de weg zitten, er is geen eten of drinken, er worden geen films gestart, alle lampjes zijn uit. En on top of that werd ik ook nog eens ziek tegen de tijd dat de rest van het vliegtuig weer wakker werd. Ik had mijn ogen wel gesloten, maar heb totaal niet kunnen slapen.
Maar goed, een klein half uur eerder dan gepland stonden we weer aan de grond op Brussel. We liepen snel naar bagage claim want we moesten uiteraard nog op zoek naar de koffers. Die zouden ergens moeten staan, waarvan wij niet goed wisten waar dat was. Gelukkig hielp een vriendelijke douanier ons op weg en nog voordat de koffers van de band rolden liepen wij al met onze koffers door de douane heen. Niemand keek op of om naar ons en we waren dus snel in de aankomsthal, waar mijn vader en zwager ons stonden op te wachten. Hier dumpte ik meteen de bagagekar, groette ik de chauffeurs en rende vervolgens zo snel mogelijk naar de dichtsbijzijnde wc. Het feestje begon dus weer opnieuw, maar goed... nu was het nog slechts 1 uurtje rijden naar huis dus dat was een heerlijk vooruitzicht...
We drinken nog een kopje thee en koffie en gaan vervolgens de auto uit de stalling halen. Judith reed met Kevin en de bagage mee, pa en ik reden in onze auto achter hun aan. Halverwege tussen Brussel en Eindhoven moesten we nog een korte noodstop maken aangezien het nogmaals fout ging. Maar eindelijk na anderhalf uur rijden waren we terug in Eindhoven. Nog nooit was ik zo vreselijk blij om thuis te zijn na een vakantie, zeker niet na een vakantie in de States. Maar vandaag was ik blij.
De ouders kwamen uiteraard snel langs voor koffie en de verhalen, en om 1 uur was het huis weer lekker leeg, waarna ik op de bank ben ingestort.
Wat een heerlijke vakantie was het, wat een rot einde was het, en wat enorm fijn om weer thuis te zijn!!
Dag 16
Het lukte ons zowaar om een paar uur te slapen, maar helaas ging om 5 uur de wekker weer. We hadden de bus richting vliegveld om half 6 besproken. Ondanks de medicijnen voelde ik me nog steeds enorm klote en kon niet eens fatsoenlijk mijn bed uit. Er zat niets anders op dan de vlucht nog een dag om te boeken.
Judith nam de bus naar het vliegveld en was 2 uur later weer terug, met tickets voor de volgende dag. Ze had alleen wel een verzoek gekregen van de medewerker bij de incheckbalie, om morgen bij het inchecken een bewijs mee te nemen van een dokter dat ik echt niet in staat was om vandaag te vliegen. Judith kwam dus terug en samen zijn we toen maar weer in een taxi gestapt terug naar het ziekenhuis.
Hier wederom gemeld dat het niet goed ging en verhaal uitgelegd. Ik werd dus maar weer meegenomen naar een ruimte en mocht mijn kleren weer uitdoen, schort aan en liggen op een bed. Judith was ondertussen helemaal gaar van alle spanning, vermoeidheid en emotie en dat was behoorlijk zichtbaar voor iedereen om ons heen. De assistente kwam daarom al snel met een dienblad vol eten aangelopen, zodat Judith iets kon eten en weer aansterken.
Ondertussen lag ik op het bed met een aantal slangen in mijn lijf waar vloeistof ingepompt werd. Na 2 dagen voltijd ziek zijn was ik aardig uitgedroogd dus dat was eerste prioritiet. 4 zakken met zoutoplossing gingen er in... samen met allerlei medicijnen, spuiten etc. Ik werd hier enorm slaperig van en viel dus iedere keer weg, zelfs als Jud tegen me zat te praten. De dokter had ondertussen een brief geschreven met de mededeling dat ik echt niet kon reizen vandaag.
Na ongeveer 4 uurtjes was het weer klaar en konden we dus terug naar het hotel. Hier aangekomen moest ik gaan liggen, want de medicijnen waren nog lang niet uitgewerkt.
Judith ging naar het winkelcentrum om wat schone kleren en verzorging spullen te kopen. Onze koffers stonden namelijk al in België in lock-up te wachten, en wij hadden dus helemaal niets meer. Na een dik uur kwam ze terug en ik lag half te slapen. Vol trots wilde ze dus laten zien wat ze gekocht had, ook om mij op te vrolijken... maar ik dankzij die medicijnen kon ik nauwelijks 5 seconden mijn ogen open houden... niet goed voor de sfeer zoiets :)
Na anderhalf uur slapen werd ik dan toch wakker en zag ik naast me in bed Judith ingestort liggen. Ik voelde me goed, maar ook klote vanwege haar. Dus ik heb haar toen maar laten liggen en ben zelf op pad gegaan naar de Wallgreens om mijn nieuwe medicijnen te gaan halen, plus wat brood en beleg, want ik had zowaar honger. Lekker te voet, het was mooi weer, ik voelde me ok en ik moest mezelf toch weer gaan oppeppen om morgen te kunnen vliegen.
15 minuten later liep ik fluitend de winkel in. De medicijnen moesten bij elkaar gezocht worden dus ik ging ondertussen brood, ham, kaas etc uitzoeken. Met 2 tassen vol boodschappen en medicijnen liep ik weer terug naar het hotel. Hier lag Judith nog uitgeteld op bed. Zoals geschreven, ik had dus honger en begon dus lekker aan mijn boterham. En jawel... hij bleef binnen!! Whoehoe!! Maar goed, niet te veel van het goede dus, want het kan zomaar weer fout gaan. Kleine hapjes en ik deed bijna een half uur over 1 sneetje. Maar wat was dat lekker zeg (nooit gedacht dat ik dat zou zeggen over Wonderbread, cheddar cheese en natte ham).
Na een uurtje werd Judith wakker, en lief als ik ben had ik uiteraard ook een boterham voor haar klaar. Judith zat te eten en ik wilde me effe opfrissen, lekker douchen want dat was alweer 2 dagen geleden ondertussen, en schone kleren aan.
Tijdens het douchen ging het helaas toch weer fout, ik werd weer draaierig en misselijk. Dus snel eruit en liggen maar weer. Nieuwe medicijnen erin en die deden aardig hun werk, maar wel als nadeel dat ik weer erg slaperig werd.
Om 8 uur besloten we toch maar te proberen iets te gaan eten in het restaurant van het hotel. Kennelijk had ik een groot bord boven mijn hoofd met de tekst: "Zieke Hollander, pas op!" ofzo, want de ober had direct door dat er iets niet goed met me was. Het verhaal uitgelegd dat ik graag iets zou willen eten, maar dat ik het eigenlijk niet aandurfde. De ober zou het direct gaan regelen en had een heerlijk uitziende salade met diep-diep-diep gebakken kip voor me laten maken. Superlekker, maar na 5 hapjes moest ik toch weer stoppen. Judith was zeer lovend over haar eten dus het zal echt wel goed zijn geweest, maar ik kreeg het niet weg. Meteen nadat Judith klaar was heb ik de rekening gevraagd. De ober had mijn eten niet eens op de rekening gezet, ondanks de moeite die hij en de kok hadden gedaan... en we kregen voor op de kamer zelfs nog wat bananen, flesjes water en appels mee... mocht ik toch nog honger en dorst krijgen. Volgens mij hebben we hier de grootste fooi van de vakantie achter gelaten, de service was echt super.
Eenmaal terug op de kamer gingen we snel op bed liggen. Het zou wederom een onrustige nacht voor me worden...
Judith nam de bus naar het vliegveld en was 2 uur later weer terug, met tickets voor de volgende dag. Ze had alleen wel een verzoek gekregen van de medewerker bij de incheckbalie, om morgen bij het inchecken een bewijs mee te nemen van een dokter dat ik echt niet in staat was om vandaag te vliegen. Judith kwam dus terug en samen zijn we toen maar weer in een taxi gestapt terug naar het ziekenhuis.
Hier wederom gemeld dat het niet goed ging en verhaal uitgelegd. Ik werd dus maar weer meegenomen naar een ruimte en mocht mijn kleren weer uitdoen, schort aan en liggen op een bed. Judith was ondertussen helemaal gaar van alle spanning, vermoeidheid en emotie en dat was behoorlijk zichtbaar voor iedereen om ons heen. De assistente kwam daarom al snel met een dienblad vol eten aangelopen, zodat Judith iets kon eten en weer aansterken.
Ondertussen lag ik op het bed met een aantal slangen in mijn lijf waar vloeistof ingepompt werd. Na 2 dagen voltijd ziek zijn was ik aardig uitgedroogd dus dat was eerste prioritiet. 4 zakken met zoutoplossing gingen er in... samen met allerlei medicijnen, spuiten etc. Ik werd hier enorm slaperig van en viel dus iedere keer weg, zelfs als Jud tegen me zat te praten. De dokter had ondertussen een brief geschreven met de mededeling dat ik echt niet kon reizen vandaag.
Na ongeveer 4 uurtjes was het weer klaar en konden we dus terug naar het hotel. Hier aangekomen moest ik gaan liggen, want de medicijnen waren nog lang niet uitgewerkt.
Judith ging naar het winkelcentrum om wat schone kleren en verzorging spullen te kopen. Onze koffers stonden namelijk al in België in lock-up te wachten, en wij hadden dus helemaal niets meer. Na een dik uur kwam ze terug en ik lag half te slapen. Vol trots wilde ze dus laten zien wat ze gekocht had, ook om mij op te vrolijken... maar ik dankzij die medicijnen kon ik nauwelijks 5 seconden mijn ogen open houden... niet goed voor de sfeer zoiets :)
Na anderhalf uur slapen werd ik dan toch wakker en zag ik naast me in bed Judith ingestort liggen. Ik voelde me goed, maar ook klote vanwege haar. Dus ik heb haar toen maar laten liggen en ben zelf op pad gegaan naar de Wallgreens om mijn nieuwe medicijnen te gaan halen, plus wat brood en beleg, want ik had zowaar honger. Lekker te voet, het was mooi weer, ik voelde me ok en ik moest mezelf toch weer gaan oppeppen om morgen te kunnen vliegen.
15 minuten later liep ik fluitend de winkel in. De medicijnen moesten bij elkaar gezocht worden dus ik ging ondertussen brood, ham, kaas etc uitzoeken. Met 2 tassen vol boodschappen en medicijnen liep ik weer terug naar het hotel. Hier lag Judith nog uitgeteld op bed. Zoals geschreven, ik had dus honger en begon dus lekker aan mijn boterham. En jawel... hij bleef binnen!! Whoehoe!! Maar goed, niet te veel van het goede dus, want het kan zomaar weer fout gaan. Kleine hapjes en ik deed bijna een half uur over 1 sneetje. Maar wat was dat lekker zeg (nooit gedacht dat ik dat zou zeggen over Wonderbread, cheddar cheese en natte ham).
Na een uurtje werd Judith wakker, en lief als ik ben had ik uiteraard ook een boterham voor haar klaar. Judith zat te eten en ik wilde me effe opfrissen, lekker douchen want dat was alweer 2 dagen geleden ondertussen, en schone kleren aan.
Tijdens het douchen ging het helaas toch weer fout, ik werd weer draaierig en misselijk. Dus snel eruit en liggen maar weer. Nieuwe medicijnen erin en die deden aardig hun werk, maar wel als nadeel dat ik weer erg slaperig werd.
Om 8 uur besloten we toch maar te proberen iets te gaan eten in het restaurant van het hotel. Kennelijk had ik een groot bord boven mijn hoofd met de tekst: "Zieke Hollander, pas op!" ofzo, want de ober had direct door dat er iets niet goed met me was. Het verhaal uitgelegd dat ik graag iets zou willen eten, maar dat ik het eigenlijk niet aandurfde. De ober zou het direct gaan regelen en had een heerlijk uitziende salade met diep-diep-diep gebakken kip voor me laten maken. Superlekker, maar na 5 hapjes moest ik toch weer stoppen. Judith was zeer lovend over haar eten dus het zal echt wel goed zijn geweest, maar ik kreeg het niet weg. Meteen nadat Judith klaar was heb ik de rekening gevraagd. De ober had mijn eten niet eens op de rekening gezet, ondanks de moeite die hij en de kok hadden gedaan... en we kregen voor op de kamer zelfs nog wat bananen, flesjes water en appels mee... mocht ik toch nog honger en dorst krijgen. Volgens mij hebben we hier de grootste fooi van de vakantie achter gelaten, de service was echt super.
Eenmaal terug op de kamer gingen we snel op bed liggen. Het zou wederom een onrustige nacht voor me worden...
1 december 2009
Dag 15
Om 5 uur worden Judith en ik wakker gebeld door de wake-up service. We laten de auto voorrijden, pakken de laatste spullen in en checken uit. Onderweg naar de auto merk ik aan mezelf dat ik nog niet helemaal ben opgeknapt en mijn maag lijkt nog steeds van slag. Nou ja, we zien het wel... eerst maar eens naar het vliegveld om een ontbijtje te scoren.
Echter, dat bleek makkelijker gedacht dan gedaan. We rijden het nog slapende centrum van San Fran uit en rijden al snel op de interstate naar het vliegveld. Tomtom geeft aan dat het 20 minuten rijden is.
Na 10 minuten word ik echter weer ziek en moet ik de auto hals-over-kop naar de kant van de weg sturen, waar ik nog net de deur op tijd open krijg om op de snelweg mijn maag wederom leeg te gooien. Jeetje, dat was close. Gelukkig zijn we er bijna, maar ik voel dat ik nog lang niet klaar ben eigenlijk... mijn maag is echt van slag nu.
Na een paar minuten parkeren we de auto bij Alamo in de garage en laden de auto uit. Bij iedere beweging die ik maak moet ik mezelf concentreren, want ik voel dat ik iedere moment weer ziek kan worden. We lopen langs de lege hal met verhuurbalies richting de shuttletrein naar het vliegveld. Tijdens het wachten op de trein leeg ik mijn maag in een prullenbak.
Als je ziek bent is een ritje in een schommelende trein geen pretje. Dit heeft als gevolg dat we bij iedere halte van de verhuurbalies tot het vliegveld (4 stuks) moeten uitstappen en ik snel moet maken dat ik bij een prullenbak kom.
Na die ellende komen we eindelijk in de vertrekhal bij de incheckbalies. Hier storten we neer aangezien ik niet meer op mijn benen kan staan van het ziek zijn. We hebben ruim 3 uur te gaan voordat we moeten vertrekken, dus we schatten in dat het moet lukken. Judith gaat ons alvast inchecken, en wijst een beetje hulpeloos in mijn richting als er wordt gevraagd waar de eigenaar van het tweede paspoort is. De medewerker ziet mij en ziet Judith die beetje van slag is en besluit gelukkig om niet moeilijk te doen. De koffers zijn we alvast kwijt en de tickets hebben we.
In 1 uur tijd ben ik nog zeker 3 keer naar de wc moeten rennen voordat we naar de security check mogen. Hier is het druk, warm en ik voel me nog steeds beroerd. Meteen als ik overal doorheen ben gekomen zonder problemen moet ik weer naar de wc. Ik voel me zo klote dat ik Judith iedere keer moet achterlaten met alle zooi, maar ik moet helaas wel. Na de security check (en dichtst bijzijnde wc) lopen we langs allerlei restaurant en de geur van al dat lekker fastfood en verse eten maakt het niet makkelijker voor me... na nog 2 bezoeken aan een wc zijn we eindelijk bij de gate. Hier val ik wederom neer en het gaat van kwaad tot erger. Ik voel zowel mijn maag als darmen continu vervelen en ik ben totaal niet in staat om te vliegen.
Judith gaat maar eens vragen bij de balie wat we moeten doen. Er is een vlucht die 2 uur later gaat die we ook kunnen nemen zonder problemen met de overstap in Philly. We worden omgeboekt, maar onze koffers blijven in het vliegtuig. Ik vind het best. Effe 2 uur liggen, misschien wat slapen en eten, en misschien gaat het dan wel weer.
Na een uur tukken word ik wakker en ik voel me iets beter. Totdat ik probeer om iets te eten, want dat gaf direct weer problemen (wederom 2x naar de wc in 10 minuten). Ik kan niet vliegen op deze manier... 18 uur reizen in deze toestand is onmogelijk. Heel vervelend, en wat doen we dan? Judith is in tranen en is redelijk overstuur, maar weet ook dat het niet anders kan. We kunnen de tickets nogmaals omboeken naar de vlucht van morgen, dus dat doen we. Rustig aan lopen we richting de uitgang van het vliegveld, zonder bagage want die is dus al onderweg naar Brussel...
Buiten houden we de eerste de beste bus van Best Western Hotels aan, en vragen de chauffeur ons te droppen bij het eerste hotel met beschikbare kamers. 15 minuten later zijn we in het hotel, boeken een kamer en ik ga snel liggen. Judith gaat de omgeving maar wat rond en vind een soort winkelcentrumpje met eetgelegenheden en besluit wat te gaan eten, terwijl ik uitgeteld op bed lig.
Als Judith terug is besluiten we een taxi te nemen naar het ziekenhuis om mij in ieder geval even na te laten kijken. Dit ligt ca 10 minuten van het hotel dus we zijn er zo. Na het inschrijven in het systeem word ik snel meegenomen en naar een aparte ruimte gebracht. Ik mag me ontdoen van al mijn kleren en mag zo'n typisch Amerikaans short aan. Allerlei onderzoeken en medicijnen krijg ik toegestopt, omdat ik had verzocht om een paardenmiddel aangezien ik de volgende ochtend moest kunnen vliegen. De pillen die ik kreeg (bleek bij thuiskomst) waren dermate sterk dat ze hier in Nederland worden gebruikt door patienten die chemo therapie ondergaan... sterk spul dus. Ik knap er inderdaad snel van op en krijg een recept voor nog eens 6 pillen die ik moet halen en gebruiken totdat ik thuis ben in Nederland. Na 2 uur staan we dus weer buiten en ik voel me behoorlijk goed.
De taxi komt en we gaan meteen naar de Wallgreens om de pillen te halen. De krengen kosten $40 per stuk (katsjing) en moeten uiteraard direct betaald worden. Oei, als dat maar goed blijft gaan met de creditcard op deze manier... Ik krijg als advies van de apotheker om Gatorate te drinken, want da's goed tegen het uitdrogen waar ik ook redelijk last van heb. Alles wat ik dronk kwam er namelijk ook weer uit... dus ik heb dorst en honger!
Vervolgens gaan we naar de subway waar ik een broodje met ham laat maken zonder poespas, maar verder dan een paar crackers kom ik niet voordat ik toch weer ziek wordt. Nou ja, pilletje erin en dan moet ik weer beter worden, toch?! Ging in het ziekenhuis ook goed... nou, niet dus... pilletje (en crackers) komen er net zo hard weer uit... samen met die fijne Gatorade...
Maar goed, dan nemen we de crackers en broodjes maar mee en gaan we maar slapen. Misschien hebben de pillen nog wat langer nodig voor ze beginnen te werken...
Echter, dat bleek makkelijker gedacht dan gedaan. We rijden het nog slapende centrum van San Fran uit en rijden al snel op de interstate naar het vliegveld. Tomtom geeft aan dat het 20 minuten rijden is.
Na 10 minuten word ik echter weer ziek en moet ik de auto hals-over-kop naar de kant van de weg sturen, waar ik nog net de deur op tijd open krijg om op de snelweg mijn maag wederom leeg te gooien. Jeetje, dat was close. Gelukkig zijn we er bijna, maar ik voel dat ik nog lang niet klaar ben eigenlijk... mijn maag is echt van slag nu.
Na een paar minuten parkeren we de auto bij Alamo in de garage en laden de auto uit. Bij iedere beweging die ik maak moet ik mezelf concentreren, want ik voel dat ik iedere moment weer ziek kan worden. We lopen langs de lege hal met verhuurbalies richting de shuttletrein naar het vliegveld. Tijdens het wachten op de trein leeg ik mijn maag in een prullenbak.
Als je ziek bent is een ritje in een schommelende trein geen pretje. Dit heeft als gevolg dat we bij iedere halte van de verhuurbalies tot het vliegveld (4 stuks) moeten uitstappen en ik snel moet maken dat ik bij een prullenbak kom.
Na die ellende komen we eindelijk in de vertrekhal bij de incheckbalies. Hier storten we neer aangezien ik niet meer op mijn benen kan staan van het ziek zijn. We hebben ruim 3 uur te gaan voordat we moeten vertrekken, dus we schatten in dat het moet lukken. Judith gaat ons alvast inchecken, en wijst een beetje hulpeloos in mijn richting als er wordt gevraagd waar de eigenaar van het tweede paspoort is. De medewerker ziet mij en ziet Judith die beetje van slag is en besluit gelukkig om niet moeilijk te doen. De koffers zijn we alvast kwijt en de tickets hebben we.
In 1 uur tijd ben ik nog zeker 3 keer naar de wc moeten rennen voordat we naar de security check mogen. Hier is het druk, warm en ik voel me nog steeds beroerd. Meteen als ik overal doorheen ben gekomen zonder problemen moet ik weer naar de wc. Ik voel me zo klote dat ik Judith iedere keer moet achterlaten met alle zooi, maar ik moet helaas wel. Na de security check (en dichtst bijzijnde wc) lopen we langs allerlei restaurant en de geur van al dat lekker fastfood en verse eten maakt het niet makkelijker voor me... na nog 2 bezoeken aan een wc zijn we eindelijk bij de gate. Hier val ik wederom neer en het gaat van kwaad tot erger. Ik voel zowel mijn maag als darmen continu vervelen en ik ben totaal niet in staat om te vliegen.
Judith gaat maar eens vragen bij de balie wat we moeten doen. Er is een vlucht die 2 uur later gaat die we ook kunnen nemen zonder problemen met de overstap in Philly. We worden omgeboekt, maar onze koffers blijven in het vliegtuig. Ik vind het best. Effe 2 uur liggen, misschien wat slapen en eten, en misschien gaat het dan wel weer.
Na een uur tukken word ik wakker en ik voel me iets beter. Totdat ik probeer om iets te eten, want dat gaf direct weer problemen (wederom 2x naar de wc in 10 minuten). Ik kan niet vliegen op deze manier... 18 uur reizen in deze toestand is onmogelijk. Heel vervelend, en wat doen we dan? Judith is in tranen en is redelijk overstuur, maar weet ook dat het niet anders kan. We kunnen de tickets nogmaals omboeken naar de vlucht van morgen, dus dat doen we. Rustig aan lopen we richting de uitgang van het vliegveld, zonder bagage want die is dus al onderweg naar Brussel...
Buiten houden we de eerste de beste bus van Best Western Hotels aan, en vragen de chauffeur ons te droppen bij het eerste hotel met beschikbare kamers. 15 minuten later zijn we in het hotel, boeken een kamer en ik ga snel liggen. Judith gaat de omgeving maar wat rond en vind een soort winkelcentrumpje met eetgelegenheden en besluit wat te gaan eten, terwijl ik uitgeteld op bed lig.
Als Judith terug is besluiten we een taxi te nemen naar het ziekenhuis om mij in ieder geval even na te laten kijken. Dit ligt ca 10 minuten van het hotel dus we zijn er zo. Na het inschrijven in het systeem word ik snel meegenomen en naar een aparte ruimte gebracht. Ik mag me ontdoen van al mijn kleren en mag zo'n typisch Amerikaans short aan. Allerlei onderzoeken en medicijnen krijg ik toegestopt, omdat ik had verzocht om een paardenmiddel aangezien ik de volgende ochtend moest kunnen vliegen. De pillen die ik kreeg (bleek bij thuiskomst) waren dermate sterk dat ze hier in Nederland worden gebruikt door patienten die chemo therapie ondergaan... sterk spul dus. Ik knap er inderdaad snel van op en krijg een recept voor nog eens 6 pillen die ik moet halen en gebruiken totdat ik thuis ben in Nederland. Na 2 uur staan we dus weer buiten en ik voel me behoorlijk goed.
De taxi komt en we gaan meteen naar de Wallgreens om de pillen te halen. De krengen kosten $40 per stuk (katsjing) en moeten uiteraard direct betaald worden. Oei, als dat maar goed blijft gaan met de creditcard op deze manier... Ik krijg als advies van de apotheker om Gatorate te drinken, want da's goed tegen het uitdrogen waar ik ook redelijk last van heb. Alles wat ik dronk kwam er namelijk ook weer uit... dus ik heb dorst en honger!
Vervolgens gaan we naar de subway waar ik een broodje met ham laat maken zonder poespas, maar verder dan een paar crackers kom ik niet voordat ik toch weer ziek wordt. Nou ja, pilletje erin en dan moet ik weer beter worden, toch?! Ging in het ziekenhuis ook goed... nou, niet dus... pilletje (en crackers) komen er net zo hard weer uit... samen met die fijne Gatorade...
Maar goed, dan nemen we de crackers en broodjes maar mee en gaan we maar slapen. Misschien hebben de pillen nog wat langer nodig voor ze beginnen te werken...
Dag 14
De laatste dag in San Francisco is tevens ook de laatste dag van onze vakantie... snif. De 2 weken zijn letterlijk voorbij gevlogen en morgen moeten we alweer naar huis helaas. Maar gelukkig hebben we nog 1 dag over om lekker te genieten en nog wat laatste dingetjes te doen. We hebben het meeste hier nu wel zo'n beetje gezien, dus we besluiten wat rond te lopen en in de middag te gaan zwemmen. Vanavond gaan we lekker eten bij de Cheesecake Factory boven bij Macy's op Union Square en verder doen we niet veel.
We pakken de cable car nog 1x naar de Wharf om nog een laatste keer door de winkeltjes te struinen en afscheid te nemen van de zeeleeuwen. Wat een leuke beesten blijven dat toch. Met een klein beetje fantasie (en inderdaad, daar heb ik genoeg van) kun je hele verhalen verzinnen over wat ze allemaal aan het doen zijn.
Na een uur of 2 rond te hebben gelopen gaan we terug naar het hotel om effe lekker te zwemmen en zonnen. Het hotel heeft een zwembad op de 5e verdieping en een buiten ligplaats om lekker te zonnen. In en uit het water hebben we nog anderhalf uur gerelaxed voordat de zon helaas verdween. Dus terug naar de kamer, omkleden en op naar de cheesecake factory.
Met een lift wordt je naar de bovenste etage gebracht waar je in de grote wachtruimte uitkomt. Bij de inschrijfbalie krijgen we te horen dat er 45 minuten wachttijd is. Maar goed, we hebben geen zin om ergens anders heen te gaan, dus we schrijven ons in, krijgen een pieper mee en gaan naar de cocktailbar. Na 2 drankjes te hebben genuttigd gaat de pieper af en worden we naar de tafel gebracht, waar we een menukaart in onze handen krijgen die groter is dan ik ooit heb gezien... ongelooflijk wat een keuze.
Judith gaat voor de kipfile, en ik kies chicken-n-steak. De stukken waren bijzonder groot en erg lekker, en de totale prijs was zeker niet duur.
Na 3 uur eten verlaten we kogelrond het restaurant en besluiten nog even naar Chinatown te gaan om daar nog wat foto's te knippen. De cable car laat helaas even op zich wachten dus we staan rustig bij de halte. Langzaam maar zeker begint mijn maag een beetje te protesteren en te rommelen, en ik voel me niet helemaal lekker. Ach ja, komt wel goed hoor ik mezelf denken. We lopen door Chinatown, maar toch voel ik me niet goed. Judith is naarstig op zoek naar de ingang van Chinatown (schijnt een hele mooie poort te moeten zijn, maar wij kunnen deze niet vinden) en ik loop in stilte achter haar aan en wil eigenlijk alleen maar terug naar het hotel. Gelukkig heeft ze dit vrij snel door en we gaan dan ook terug.
Eenmaal op de kamer terug werd ik vrij snel ziek en ik moest dan ook direct naar de toilet rennen. Hmm, misschien toch iets teveel gegeten, of iets verkeerd gevallen. Jammer, is de tweede keer deze vakantie dat ik ziek werd (na landing in San Fran ook al) dus het zal wel aan de lucht hier liggen grap ik nog... niet wetende wat er nog zou komen...
Misselijk maar moe en voldaan ga ik liggen en val snel in slaap. Om 5 uur gaat de wekker, helaas, morgen weer naar huis....
We pakken de cable car nog 1x naar de Wharf om nog een laatste keer door de winkeltjes te struinen en afscheid te nemen van de zeeleeuwen. Wat een leuke beesten blijven dat toch. Met een klein beetje fantasie (en inderdaad, daar heb ik genoeg van) kun je hele verhalen verzinnen over wat ze allemaal aan het doen zijn.
Na een uur of 2 rond te hebben gelopen gaan we terug naar het hotel om effe lekker te zwemmen en zonnen. Het hotel heeft een zwembad op de 5e verdieping en een buiten ligplaats om lekker te zonnen. In en uit het water hebben we nog anderhalf uur gerelaxed voordat de zon helaas verdween. Dus terug naar de kamer, omkleden en op naar de cheesecake factory.
Met een lift wordt je naar de bovenste etage gebracht waar je in de grote wachtruimte uitkomt. Bij de inschrijfbalie krijgen we te horen dat er 45 minuten wachttijd is. Maar goed, we hebben geen zin om ergens anders heen te gaan, dus we schrijven ons in, krijgen een pieper mee en gaan naar de cocktailbar. Na 2 drankjes te hebben genuttigd gaat de pieper af en worden we naar de tafel gebracht, waar we een menukaart in onze handen krijgen die groter is dan ik ooit heb gezien... ongelooflijk wat een keuze.
Judith gaat voor de kipfile, en ik kies chicken-n-steak. De stukken waren bijzonder groot en erg lekker, en de totale prijs was zeker niet duur.
Na 3 uur eten verlaten we kogelrond het restaurant en besluiten nog even naar Chinatown te gaan om daar nog wat foto's te knippen. De cable car laat helaas even op zich wachten dus we staan rustig bij de halte. Langzaam maar zeker begint mijn maag een beetje te protesteren en te rommelen, en ik voel me niet helemaal lekker. Ach ja, komt wel goed hoor ik mezelf denken. We lopen door Chinatown, maar toch voel ik me niet goed. Judith is naarstig op zoek naar de ingang van Chinatown (schijnt een hele mooie poort te moeten zijn, maar wij kunnen deze niet vinden) en ik loop in stilte achter haar aan en wil eigenlijk alleen maar terug naar het hotel. Gelukkig heeft ze dit vrij snel door en we gaan dan ook terug.
Eenmaal op de kamer terug werd ik vrij snel ziek en ik moest dan ook direct naar de toilet rennen. Hmm, misschien toch iets teveel gegeten, of iets verkeerd gevallen. Jammer, is de tweede keer deze vakantie dat ik ziek werd (na landing in San Fran ook al) dus het zal wel aan de lucht hier liggen grap ik nog... niet wetende wat er nog zou komen...
Misselijk maar moe en voldaan ga ik liggen en val snel in slaap. Om 5 uur gaat de wekker, helaas, morgen weer naar huis....
15 oktober 2009
Dag 13
Lekker uitgeslapen vandaag na die lange rit van gisteren. Het ontbijt was goed en om half 12 zaten we in de auto voor de rit van 3,5 uur terug naar San Fran. Via Priceline had ik een goede deal kunnen sluiten voor het Hotel Nikko, gelegen aan Mason Street dus weer lekker centraal midden in het centrum.
De rit naar San Fran verliep zonder noemenswaardigheden, behalve een korte stop bij een WalMart waar Judith een iPod Shuffle gekocht heeft. Kosten hier slechts $55 dus een koopje vergeleken met Nederland.
Tegen 4 uur reden we over de Bay Bridge de stad in, en het viel ons op hoe ongelooflijk druk het hier was. Veel files midden op de dag en dan ook nog een Tomtom die af en toe van slag leek te raken door de vele splitsingen op de snelweg en het wegvallen van de satelieten. In de file horen we dat we er veel problemen zijn in de stad door afzettingen vanwegen het opbouwen van tribunes voor de vrouwenmarathon aankomende zondag... EN jawel.... Obama is in Town!! Oh o... dat geeft me toch een partij ellende vanwege alle beveiliging, politie, tv ploegen, maar ook de duizenden demonstranten (zowel voor- als tegenstanders) die zich verzamelden rondom Union Square.
Na bijna 50 minuten rijden over 2 miles zijn we eindelijk in het Nikko hotel. We checken in en krijgen een kamer op de 12e verdieping met uitzicht over de stad. Wederom een superkamer en schitterend hotel, voor een prijs waarover ik alleen maar kan lachen haha.
We zetten de boel neer en gaan direct de deur weer uit richting Fisherman's Wharf om te gaan eten. Onderweg naar de opstapplaats lopen we voorbij alle gekte van demonstranten. Uiteraard hebben we nu geen camera bij ons, zucht... maar goed, het bewijs is hier overal op tv dus misschien ook in Nederland te zien? Geen idee, wellicht is het niet groot genoeg nieuws voor Nederland, maar hier wel aangezien het kennelijk Obama's eerste bezoek aan San Fran is sinds zijn verkiezing.
De cablecars rijden gewoon, echter aan het begin staat er eentje met panne en een zeer gestresste medewerker die probeert de klanten van info te voorzien. Het probleem: de kapotte cablecar moet worden getakeld, via de afgesloten Union Square waar de National Security Service alles hermetisch heeft afgesloten. Dus voordat alle verantwoordelijken hun goedkeuring hebben gegeven om een takeltruck te laten passeren, en daarna ook nog terug mag rijden zijn we bijna een uur verder. Ondertussen ligt dus alle Cablecar transport in San Fran plat, en door de files in de rest van de stad is het overige openbaar vervoer ook geen optie. Tel daarbij op dat ondertussen bijna 6 uur is en dat de kantoren en winkels dus leegstromen, met daarbij de duizenden demonstranten en je kan je de chaos voorstellen. Ik vermoed lachend dat er redelijk wat mensen enige vorm van stress te verwerken hebben gehad vandaag haha.
Judith en ik hebben de tijd dus we wachten lekker af. Als je ooit in San Fran bent geweest weet je dat je je in deze stad niet te voet kan verplaatsen vanuit het centrum naar de Wharf, tenzij je een afgestudeerd bergbeklimmer bent met de conditie van 3 paarden. Dus voor ons zit er helaas niets anders op dan te wachten...
Nadat we eindelijk zijn geboard rijden we dus over Union Square waar al die demonstranten lekker tegen elkaar staan te schreeuwen, spandoeken, borden... you name it. En politieagenten... wow... ik denk dat ze in de rest van de Bay Area hier alles leeg hadden kunnen roven zonder gepakt te kunnen worden. Ik lieg niet als ik er minstens 500 gezien heb. Camerawagens zoveel als je wilde van alle grote newsstations.... en wij rollen er gewoon tussendoor, kijken elkaar lekker nuchter aan, trekken de schouders op en bespreken waar we willen eten. Maf land af en toe...
We eten vanavond lekker San Fran's: Chichen Chowder (kippesoep in een uitgehold brood). Yummie! En na het eten en sjokken langs de zeeleeuwen gaan we weer terug naar het hotel. De gekte is bijna voorbij, maar nog lang niet helemaal. Obama zal vanavond namelijk ook in San Fran overnachten, in een hotel waarvan niemand weet welke het is (dus misschien wel in dit hotel... lijkt me lachen bij het ontbijtbuffet morgenvroeg :)) dus zal er de hele avond veel volk zijn, en dus veel sirene's etc.
Maar goed, wij gaan ons morgen nog een dagje lekker vermaken hier, en zaterdag beginnen we weer aan de trip terug naar huis. Ik denk dan ook niet dat ik morgen al een verslag zal schrijven, maar dat deze nog even uit zal blijven tot zondag/maandag. Uiteraard zal ik dan ook een selectie maken uit de 600 foto's en die online zetten. Komt allemaal goed dus.
Bedankt zover voor het lezen en de leuke reacties! Greetz.
De rit naar San Fran verliep zonder noemenswaardigheden, behalve een korte stop bij een WalMart waar Judith een iPod Shuffle gekocht heeft. Kosten hier slechts $55 dus een koopje vergeleken met Nederland.
Tegen 4 uur reden we over de Bay Bridge de stad in, en het viel ons op hoe ongelooflijk druk het hier was. Veel files midden op de dag en dan ook nog een Tomtom die af en toe van slag leek te raken door de vele splitsingen op de snelweg en het wegvallen van de satelieten. In de file horen we dat we er veel problemen zijn in de stad door afzettingen vanwegen het opbouwen van tribunes voor de vrouwenmarathon aankomende zondag... EN jawel.... Obama is in Town!! Oh o... dat geeft me toch een partij ellende vanwege alle beveiliging, politie, tv ploegen, maar ook de duizenden demonstranten (zowel voor- als tegenstanders) die zich verzamelden rondom Union Square.
Na bijna 50 minuten rijden over 2 miles zijn we eindelijk in het Nikko hotel. We checken in en krijgen een kamer op de 12e verdieping met uitzicht over de stad. Wederom een superkamer en schitterend hotel, voor een prijs waarover ik alleen maar kan lachen haha.
We zetten de boel neer en gaan direct de deur weer uit richting Fisherman's Wharf om te gaan eten. Onderweg naar de opstapplaats lopen we voorbij alle gekte van demonstranten. Uiteraard hebben we nu geen camera bij ons, zucht... maar goed, het bewijs is hier overal op tv dus misschien ook in Nederland te zien? Geen idee, wellicht is het niet groot genoeg nieuws voor Nederland, maar hier wel aangezien het kennelijk Obama's eerste bezoek aan San Fran is sinds zijn verkiezing.
De cablecars rijden gewoon, echter aan het begin staat er eentje met panne en een zeer gestresste medewerker die probeert de klanten van info te voorzien. Het probleem: de kapotte cablecar moet worden getakeld, via de afgesloten Union Square waar de National Security Service alles hermetisch heeft afgesloten. Dus voordat alle verantwoordelijken hun goedkeuring hebben gegeven om een takeltruck te laten passeren, en daarna ook nog terug mag rijden zijn we bijna een uur verder. Ondertussen ligt dus alle Cablecar transport in San Fran plat, en door de files in de rest van de stad is het overige openbaar vervoer ook geen optie. Tel daarbij op dat ondertussen bijna 6 uur is en dat de kantoren en winkels dus leegstromen, met daarbij de duizenden demonstranten en je kan je de chaos voorstellen. Ik vermoed lachend dat er redelijk wat mensen enige vorm van stress te verwerken hebben gehad vandaag haha.
Judith en ik hebben de tijd dus we wachten lekker af. Als je ooit in San Fran bent geweest weet je dat je je in deze stad niet te voet kan verplaatsen vanuit het centrum naar de Wharf, tenzij je een afgestudeerd bergbeklimmer bent met de conditie van 3 paarden. Dus voor ons zit er helaas niets anders op dan te wachten...
Nadat we eindelijk zijn geboard rijden we dus over Union Square waar al die demonstranten lekker tegen elkaar staan te schreeuwen, spandoeken, borden... you name it. En politieagenten... wow... ik denk dat ze in de rest van de Bay Area hier alles leeg hadden kunnen roven zonder gepakt te kunnen worden. Ik lieg niet als ik er minstens 500 gezien heb. Camerawagens zoveel als je wilde van alle grote newsstations.... en wij rollen er gewoon tussendoor, kijken elkaar lekker nuchter aan, trekken de schouders op en bespreken waar we willen eten. Maf land af en toe...
We eten vanavond lekker San Fran's: Chichen Chowder (kippesoep in een uitgehold brood). Yummie! En na het eten en sjokken langs de zeeleeuwen gaan we weer terug naar het hotel. De gekte is bijna voorbij, maar nog lang niet helemaal. Obama zal vanavond namelijk ook in San Fran overnachten, in een hotel waarvan niemand weet welke het is (dus misschien wel in dit hotel... lijkt me lachen bij het ontbijtbuffet morgenvroeg :)) dus zal er de hele avond veel volk zijn, en dus veel sirene's etc.
Maar goed, wij gaan ons morgen nog een dagje lekker vermaken hier, en zaterdag beginnen we weer aan de trip terug naar huis. Ik denk dan ook niet dat ik morgen al een verslag zal schrijven, maar dat deze nog even uit zal blijven tot zondag/maandag. Uiteraard zal ik dan ook een selectie maken uit de 600 foto's en die online zetten. Komt allemaal goed dus.
Bedankt zover voor het lezen en de leuke reacties! Greetz.
14 oktober 2009
Dag 12
Om 9 uur staan we op om te douchen en snel in te pakken, want we willen nog gebruik maken van het ontbijtbuffet voordat we moeten uitchecken om 11 uur. Het buffet smaakt wederom heerlijk en we haasten ons terug naar verdieping 24 om de koffers te halen.
Geen verassingen bij het uitchecken, ik maakte me een beetje druk om een genoemde resortfee van $45 dollar per-persoon-per-nacht die me was aangepraat door ervaringsdeskundigen, maar dit bleek gelukkig onterecht. Alleen de kosten van de huur en de buffetten werden berekend.
Op de weg uit Las Vegas stoppen we uiteraard nog even bij het Las Vegas bord om foto's te schieten. Hier hebben ze tegenwoordig een compleet parkeerterrein aangelegd waar auto's en bussen vol toeristen kunnen stoppen om dat ene plaatje te schieten. En het terrein stond dus inderdaad vol, dus het werd niet echt een korte stop...
De plaatjes staan erop en we beginnen aan de 6 uur durende trip naar Fresno. Weinig over te vertellen eigenlijk, behalve dat het 3 uur lang dezelfde route terug is richting LA die we zondag de andere kant op hebben gereden. Dit willen we eigenlijk niet dus laten we Tomtom nog even berekenen wat een trip naar de Death Valley ons aan tijd zal kosten. Vanuit Las Vegas is dat niet zo ver, slechts 3 uurtjes... maar de volgende dag in 1x doorrijden naar San Fran is niet te doen aangezien dat 11 uur in beslag neemt. Zoals reeds eerder geschreven, wij hebben vakantie... en 11 uur autorijden vlak voordat we weer naar huis gaan is niet ons idee van vakantie vieren. Dus we besluiten Death Valley over te slaan en in 1 keer naar Fresno te rijden.
Inclusief stops zijn we 7 uur later om half 7 bij het geboekte hotel (thank you Priceline) Radisson bij het Convention Centre. Een mooi hotel, met binnen/buiten zwembad en gratis internet. Perfect voor 1 nacht dus.
Morgen hebben we nog 4 uur te gaan naar San Fran om daarna nog anderhalve dag door te brengen waar we ook begonnen. Het einde komt dus helaas alweer in zicht... zucht.
Rest ons nu nog het hotel te boeken in San Fran waar we nog 2 nachten gaan slapen, en daarna ga ik naar bed.
Alles nog steeds goed hier, en pa... we hebben inderdaad geen rekening bij DSB.
Greetzz
Geen verassingen bij het uitchecken, ik maakte me een beetje druk om een genoemde resortfee van $45 dollar per-persoon-per-nacht die me was aangepraat door ervaringsdeskundigen, maar dit bleek gelukkig onterecht. Alleen de kosten van de huur en de buffetten werden berekend.
Op de weg uit Las Vegas stoppen we uiteraard nog even bij het Las Vegas bord om foto's te schieten. Hier hebben ze tegenwoordig een compleet parkeerterrein aangelegd waar auto's en bussen vol toeristen kunnen stoppen om dat ene plaatje te schieten. En het terrein stond dus inderdaad vol, dus het werd niet echt een korte stop...
De plaatjes staan erop en we beginnen aan de 6 uur durende trip naar Fresno. Weinig over te vertellen eigenlijk, behalve dat het 3 uur lang dezelfde route terug is richting LA die we zondag de andere kant op hebben gereden. Dit willen we eigenlijk niet dus laten we Tomtom nog even berekenen wat een trip naar de Death Valley ons aan tijd zal kosten. Vanuit Las Vegas is dat niet zo ver, slechts 3 uurtjes... maar de volgende dag in 1x doorrijden naar San Fran is niet te doen aangezien dat 11 uur in beslag neemt. Zoals reeds eerder geschreven, wij hebben vakantie... en 11 uur autorijden vlak voordat we weer naar huis gaan is niet ons idee van vakantie vieren. Dus we besluiten Death Valley over te slaan en in 1 keer naar Fresno te rijden.
Inclusief stops zijn we 7 uur later om half 7 bij het geboekte hotel (thank you Priceline) Radisson bij het Convention Centre. Een mooi hotel, met binnen/buiten zwembad en gratis internet. Perfect voor 1 nacht dus.
Morgen hebben we nog 4 uur te gaan naar San Fran om daarna nog anderhalve dag door te brengen waar we ook begonnen. Het einde komt dus helaas alweer in zicht... zucht.
Rest ons nu nog het hotel te boeken in San Fran waar we nog 2 nachten gaan slapen, en daarna ga ik naar bed.
Alles nog steeds goed hier, en pa... we hebben inderdaad geen rekening bij DSB.
Greetzz
Dag 11
Pfoe... een korte nacht van slechts 5 uurtjes vandaag, maar dat is volgens velen hier een goede nachtrust. Tsja... het is hier eigenlijk ook veel te leuk om te slapen, maar een paar uurtjes meer was toch wel lekker geweest.
Maar goed, helaas ging dit dus niet aangezien we om half 11 Craps les zouden krijgen in Bill's Gambling Hall, een klein casino naast het Flamingo. De instructeur was de manager van de crapstafels in Bill's en hij wist heel geanimeerd de regels uit te leggen. De "klas" waren zo'n 20 mensen, voornamelijk toeristen. Ik snap het spelletje nu een beetje, Judith was nog niet wakker en kon het ook niet goed horen, dus craps was niet haar spelletje. Na de uitleg van ca. 30 minuten kregen we een voucher voor 5 dollar welke we samen met een eigen buy-in van 5 dollar mochten gebruiken. Oftewel, Bill's betaalde 50% van je eerste inzet... tja... niets is voor niets natuurlijk.
Ik stond aan de goede kant van de tafel en kreeg als eerste de stenen toegeschoven. De bedoeling is om eerst te dobbelen, en alles te gooien behalve 2,3 of 12. 7 en 11 win je direct geld mee en de rest is nog niets. Ik gooide een 8, welke dan je eikpunt wordt. De bedoeling is dat je nogmaals 8 rolt voordat je een 7 krijgt. Doe je dat, wint iedereen, gooi je een 7 is iedereen zijn/haar geld kwijt. Gooi je iets anders (behalve 2,3 of 12) dan kan je daar ook geld op inzetten, en indien je dat dan nogmaals rolt win je daar ook op. Maar het beste was dus gewoon nog een keer 8 te gooien. Nou, dat lukte me direct dus iedereen kreeg geld dankzij mij... best leuk, al die complimentjes en lachjes enzo haha. Maar ja, als je daarna een 7 krijgt (zoals ik dus had) is de lol meteen over, iedereen helaas zijn inzet kwijt en is de volgende shooter (de man met de stenen) aan de beurt. Nou, ja... niemand is rijk geworden dankzij mij, maar iedereen speelde quite, en niet verliezen is ook winnen, toch?! :)
Na dit avontuur zijn we verder gegaan met hotels verkennen die we gisteren nog niet hadden gezien. Wat vooral opviel was het ontbreken van 2 hotels naast elkaar (Frontier en Stardust) die er in 2004 nog wel stonden (net als Boardwalk overigens...). Nu waren ze hier nieuwe hotels aan het bouwen, of gaan ze dat binnenkort doen. Echter, doordat er nu dus een grote leegte is vanaf TI tot aan het Circus Circus is deze kant van de Strip zo goed als uitgestorven. Het Riviera, Sahara en 
Circus Circus lagen er 
dan ook verlaten en troosteloos bij. Uiteraard zijn er hier ook gokkers, maar 5 jaar geleden was het hier erg gezellig en druk... nu was het een beetje jammer. Wat mij vooral opviel was de staat van het Riviera (in 2004 "ons" hotel) die in 5 jaar tijd toch wel ernstig achteruit is gegaan. Misschien komt het ook doordat we nu de pracht en praal van Mandalay op ons netvlies hebben, maar ik had zeer goede herinneringen aan Riviera en die kwamen nauwelijks terug. Jammer...
Terug naar het hotel en effe een uurtje relaxen, de benen waren op. Om 7 uur moesten we terug zijn in het TI aangezien ik wilde spelen in een echt Las Vegas pokertoernooi(tje...). Een buy-in
van 65 dollar (48 voor de pot en 17 voor TI) met een deelnemersveld van 28 was dit een 3-tafeltoernooi. Bijna 2 uur heb ik zitten spelen tot ik helaas werd verslagen en klaar was. Geeindigd als 15e toch geen slechte prestatie, maar ook geen prijzengeld. Wel genoeg gedronken (uiteraard gratis) om zo dol als een kuiken richting het buffet te lopen. Judith heeft ondertussen de smaak te pakken achter de 1 cent gokkasten en heeft in dezelfde tijd ongeveer 10 dollar verspeeld, en de rest staan te kijken bij mij en winkels gekeken.
Het buffet is TI was aardig, maar komt niet in de buurt van Mandalay Bay. Wel is het hier iets goedkoper dus dat maakt het een goede investering.
Vanaf het TI lopen we terug tot aan het Belagio en schieten onderweg zo'n 200 foto's, kijken naar de vulkaanuitbarsting bij Miragen en zien 2 shows van de Belagiofontijnen. Moe maar tevreden gaan we om half 12 naar bed... niet slecht na een korte nacht en drukke dag. We balen allebei dat we morgen alweer weg moeten... volgende keer een hotel midden op de Strip zodat we minder ver hoeven te lopen (of misschien zelfs Downtown vanwege de gezelligheid) en minstens 5 nachten. Maar ja, wanneer dat gaat zijn....???
Maar goed, helaas ging dit dus niet aangezien we om half 11 Craps les zouden krijgen in Bill's Gambling Hall, een klein casino naast het Flamingo. De instructeur was de manager van de crapstafels in Bill's en hij wist heel geanimeerd de regels uit te leggen. De "klas" waren zo'n 20 mensen, voornamelijk toeristen. Ik snap het spelletje nu een beetje, Judith was nog niet wakker en kon het ook niet goed horen, dus craps was niet haar spelletje. Na de uitleg van ca. 30 minuten kregen we een voucher voor 5 dollar welke we samen met een eigen buy-in van 5 dollar mochten gebruiken. Oftewel, Bill's betaalde 50% van je eerste inzet... tja... niets is voor niets natuurlijk.
Ik stond aan de goede kant van de tafel en kreeg als eerste de stenen toegeschoven. De bedoeling is om eerst te dobbelen, en alles te gooien behalve 2,3 of 12. 7 en 11 win je direct geld mee en de rest is nog niets. Ik gooide een 8, welke dan je eikpunt wordt. De bedoeling is dat je nogmaals 8 rolt voordat je een 7 krijgt. Doe je dat, wint iedereen, gooi je een 7 is iedereen zijn/haar geld kwijt. Gooi je iets anders (behalve 2,3 of 12) dan kan je daar ook geld op inzetten, en indien je dat dan nogmaals rolt win je daar ook op. Maar het beste was dus gewoon nog een keer 8 te gooien. Nou, dat lukte me direct dus iedereen kreeg geld dankzij mij... best leuk, al die complimentjes en lachjes enzo haha. Maar ja, als je daarna een 7 krijgt (zoals ik dus had) is de lol meteen over, iedereen helaas zijn inzet kwijt en is de volgende shooter (de man met de stenen) aan de beurt. Nou, ja... niemand is rijk geworden dankzij mij, maar iedereen speelde quite, en niet verliezen is ook winnen, toch?! :)
Na dit avontuur zijn we verder gegaan met hotels verkennen die we gisteren nog niet hadden gezien. Wat vooral opviel was het ontbreken van 2 hotels naast elkaar (Frontier en Stardust) die er in 2004 nog wel stonden (net als Boardwalk overigens...). Nu waren ze hier nieuwe hotels aan het bouwen, of gaan ze dat binnenkort doen. Echter, doordat er nu dus een grote leegte is vanaf TI tot aan het Circus Circus is deze kant van de Strip zo goed als uitgestorven. Het Riviera, Sahara en 
Circus Circus lagen er 
dan ook verlaten en troosteloos bij. Uiteraard zijn er hier ook gokkers, maar 5 jaar geleden was het hier erg gezellig en druk... nu was het een beetje jammer. Wat mij vooral opviel was de staat van het Riviera (in 2004 "ons" hotel) die in 5 jaar tijd toch wel ernstig achteruit is gegaan. Misschien komt het ook doordat we nu de pracht en praal van Mandalay op ons netvlies hebben, maar ik had zeer goede herinneringen aan Riviera en die kwamen nauwelijks terug. Jammer...Terug naar het hotel en effe een uurtje relaxen, de benen waren op. Om 7 uur moesten we terug zijn in het TI aangezien ik wilde spelen in een echt Las Vegas pokertoernooi(tje...). Een buy-in
van 65 dollar (48 voor de pot en 17 voor TI) met een deelnemersveld van 28 was dit een 3-tafeltoernooi. Bijna 2 uur heb ik zitten spelen tot ik helaas werd verslagen en klaar was. Geeindigd als 15e toch geen slechte prestatie, maar ook geen prijzengeld. Wel genoeg gedronken (uiteraard gratis) om zo dol als een kuiken richting het buffet te lopen. Judith heeft ondertussen de smaak te pakken achter de 1 cent gokkasten en heeft in dezelfde tijd ongeveer 10 dollar verspeeld, en de rest staan te kijken bij mij en winkels gekeken.Het buffet is TI was aardig, maar komt niet in de buurt van Mandalay Bay. Wel is het hier iets goedkoper dus dat maakt het een goede investering.
Vanaf het TI lopen we terug tot aan het Belagio en schieten onderweg zo'n 200 foto's, kijken naar de vulkaanuitbarsting bij Miragen en zien 2 shows van de Belagiofontijnen. Moe maar tevreden gaan we om half 12 naar bed... niet slecht na een korte nacht en drukke dag. We balen allebei dat we morgen alweer weg moeten... volgende keer een hotel midden op de Strip zodat we minder ver hoeven te lopen (of misschien zelfs Downtown vanwege de gezelligheid) en minstens 5 nachten. Maar ja, wanneer dat gaat zijn....???
13 oktober 2009
Dag 10
Viva Las Vegas.
Na 4 dagen in een bed te hebben geslapen waarin je je kont niet kon keren zonder de ander uit bed te gooien, was het super-over-kingsize bed een echte verademing. Heerlijk geslapen en zonder wekker werden we rond half 9 wakker. Douchen en op naar het ontbijtbuffet.
Na een week met dat typisch Amerikaanse brood met allerlei soorten jam, amerikaanse (pinda)kaas en ei was dit ook echt effe lekker zeg. Ham, salami, gewone kaas etc... we hebben onze buiken snel vol. Over buiken gesproken, Judith en ik behoren hier echt tot de categorie licht-gewichten en bij zo'n ontbijt wordt je ook meteen weer duidelijk waarom. 's Ochtends om half 10 al pizza, gebakken zalm, pasta met kip en vooral veel taart en ijs... je eetlust zou er haast van verdwijnen, maar goed ze moeten het zelf maar weten.
Vandaag hebben we heel veel hotels bezocht, film gemaakt (geen foto's, batterij is aan het rechargen...) en veel gekeken. Economische crisis hebben ze in Vegas nog niet van gehoord geloven wij, want overal waar we komen is het druk. Ik wil me het dus eigenlijk niet voorstellen hoe het 2 jaar geleden was, op een doodsimpele maandag in Oktober, zonder grote conventies in de stad, en iedereen nog geld op de bank. Het lijkt hier soms net alsof Vegas in haar eentje de Amerikaanse economie probeert te redden...
We bezoeken vandaag: New York New York, Belagio, Mirage, Ceasars Palace, Planet Hollywood, O'Sheas en Harrah's. Erg indrukwekkend allemaal, maar uiteraard ook veel van hetzelfde.
Na deze lange wandeling van 4 uur gaan we terug naar de kamer om de pootjes te laten rusten. Mooie kans om even email weg te werken en het weblog bij te werken.
En in de avond zijn we naar Downtown geweest. Dit is echt geweldig en ons meest favoriete stukje Vegas. Barretjes en muziek op straat, sfeervolle casino's, winkeltjes en natuurlijk de Freemond Experience. Freemond Street staat ramvol met mensen die allemaal al starend de lichtshow boven hun hoofd volgen. Echt super gaaf. We drinken hier lekker een stel frozen Margerita's en gaan daarna hier de casino's bezoeken.
Ondertussen spelen we uiteraard ook een paar spelletjes. Judith heeft geluk op de slotmachines en maakt van haar gekregen 5 dollar in Binion's (vanwege het inschrijven als speler, krijg je een kaart met 5 dollar erop) 12 en cashed deze breed lachend in bij de Cashier. Twan draaid in dezelfde tijd zijn 5 dollar er doorheen en blijft met lege handen achter.
Na 4 dagen in een bed te hebben geslapen waarin je je kont niet kon keren zonder de ander uit bed te gooien, was het super-over-kingsize bed een echte verademing. Heerlijk geslapen en zonder wekker werden we rond half 9 wakker. Douchen en op naar het ontbijtbuffet.
Na een week met dat typisch Amerikaanse brood met allerlei soorten jam, amerikaanse (pinda)kaas en ei was dit ook echt effe lekker zeg. Ham, salami, gewone kaas etc... we hebben onze buiken snel vol. Over buiken gesproken, Judith en ik behoren hier echt tot de categorie licht-gewichten en bij zo'n ontbijt wordt je ook meteen weer duidelijk waarom. 's Ochtends om half 10 al pizza, gebakken zalm, pasta met kip en vooral veel taart en ijs... je eetlust zou er haast van verdwijnen, maar goed ze moeten het zelf maar weten.
Vandaag hebben we heel veel hotels bezocht, film gemaakt (geen foto's, batterij is aan het rechargen...) en veel gekeken. Economische crisis hebben ze in Vegas nog niet van gehoord geloven wij, want overal waar we komen is het druk. Ik wil me het dus eigenlijk niet voorstellen hoe het 2 jaar geleden was, op een doodsimpele maandag in Oktober, zonder grote conventies in de stad, en iedereen nog geld op de bank. Het lijkt hier soms net alsof Vegas in haar eentje de Amerikaanse economie probeert te redden...
We bezoeken vandaag: New York New York, Belagio, Mirage, Ceasars Palace, Planet Hollywood, O'Sheas en Harrah's. Erg indrukwekkend allemaal, maar uiteraard ook veel van hetzelfde.
Na deze lange wandeling van 4 uur gaan we terug naar de kamer om de pootjes te laten rusten. Mooie kans om even email weg te werken en het weblog bij te werken.
En in de avond zijn we naar Downtown geweest. Dit is echt geweldig en ons meest favoriete stukje Vegas. Barretjes en muziek op straat, sfeervolle casino's, winkeltjes en natuurlijk de Freemond Experience. Freemond Street staat ramvol met mensen die allemaal al starend de lichtshow boven hun hoofd volgen. Echt super gaaf. We drinken hier lekker een stel frozen Margerita's en gaan daarna hier de casino's bezoeken.Ondertussen spelen we uiteraard ook een paar spelletjes. Judith heeft geluk op de slotmachines en maakt van haar gekregen 5 dollar in Binion's (vanwege het inschrijven als speler, krijg je een kaart met 5 dollar erop) 12 en cashed deze breed lachend in bij de Cashier. Twan draaid in dezelfde tijd zijn 5 dollar er doorheen en blijft met lege handen achter.
Volgende casino, The Golden Nugget, Jud heeft de smaak te pakken en wil graag roulette leren spelen. We vinden een tafel met 1 dollar inzet en kopen allebei voor 50 dollar fishes. Helaas heeft Judith hier minder geluk en ze is al snel door haar chips heen. Met Twan gaat het beter en hij maakt 35 dollar winst. Volgende casino is 4 Queens waar Twan gaat blackjacken. Na 30 minuten heeft ie nog steeds dezelfde stapel voor zijn neus en het is geen echt gezellige tafel, dus we gaan maar terug naar Mandalay. Hier gaan we nog even zitten bij de poker tafel, maar net als gisteren geen geluk. Geen enkele keer kunnen spelen, en alleen de blinds weg kunnen geven dus na 50 minuten gaan we met 45 dollar verlies van tafel en naar bed. 
Mindere dag dus vandaag weer wat gokken betreft. Totaal staat nu dus op -$72 (Oftewel 50 euro) maar beide avonden wel erg naar ons zin gehad en lekker gratis kunnen drinken (tijdens het spelen) dus we vinden het niet echt erg.Morgen gaan we om 8 uur opstaan om te ontbijten, daarna krijgen we dobbel les (Craps) voor noppes en daarna een pokertoernooi. 's Avonds de Noordkant van de Strip.
Welterusten en tot morgen, misschien... :)
12 oktober 2009
Dag 9
Vegas baby, Vegas!!
De cruisegasten zijn ondertussen weer vertrokken en dat is direct te merken aan de drukte bij het ontbijt en het humeur van het personeel, wat vandaag wel tijd leek te hebben voor speciale verzoeken zoals een bagel met cream cheese en een potje thee.
We checken uit en gaan onderweg voor de trip van 5 uur. Uiteraard rijden we dit over de snelweg zonder scenic view en deze is dus lang en saai.
Na een uur of 3 te hebben gereden maakt Twan een stop om even te eten. Wist hij veel dat er bij deze stop ook een outlet mall zat, en dat Judith dus direct weer de shopping kriebels kreeg. Zucht, gelukkig is er nog een beetje budget over haha...
Bij de Tommie Hilfiger slaagt Judith deze keer wel en heeft dus haar garderobe kunnen aanvullen. Twan houdt het bij een petje en vindt het verder wel goed zo...
Na nog 2 uur te hebben gereden doemen de hotelreuzen van Las Vegas eindelijk op in de verte. De grote gouden torens van het Mandalay zijn zo'n beetje ook de eerste die we zien. Wat een fantastisch gezicht zeg, we gaan ons hier de komende drie dagen echt wel vermaken.
Nadat we de auto hebben geparkeerd (gratis... onbegrijpelijk eigenlijk, de stad waar alles draaid om het uitwringen van de gasten kun je gratis parkeren...) lopen we met onze koffers en andere zooi door het casino van het Mandalay richting de incheck balie. Hier krijgen we de keys naar onze Jacuzzi suite op de 24e verdieping. Wat een groot hotel is dit toch... dachten we dat de hotels in San Fran en LA al groot waren, dit slaat alles. En dat geldt ook voor de kamer.... WAUW!!!
Een mega groot kingsize bed, een badkamer met Jacuzzi en aparte douche en apart toilet. Helaas is het uitzicht niet over de Strip of het zwembad, maar naar de achterkant met uitzicht over het Luxor hotel en enkele andere reuzen die niet op de Strip liggen. Wauw wauw wauw... iedere dollar meer dan waard. En dan te bedenken dat we voor deze kamer minder betalen dan de voorgaande, ghighi...
De cruisegasten zijn ondertussen weer vertrokken en dat is direct te merken aan de drukte bij het ontbijt en het humeur van het personeel, wat vandaag wel tijd leek te hebben voor speciale verzoeken zoals een bagel met cream cheese en een potje thee.
We checken uit en gaan onderweg voor de trip van 5 uur. Uiteraard rijden we dit over de snelweg zonder scenic view en deze is dus lang en saai.
Na een uur of 3 te hebben gereden maakt Twan een stop om even te eten. Wist hij veel dat er bij deze stop ook een outlet mall zat, en dat Judith dus direct weer de shopping kriebels kreeg. Zucht, gelukkig is er nog een beetje budget over haha...
Bij de Tommie Hilfiger slaagt Judith deze keer wel en heeft dus haar garderobe kunnen aanvullen. Twan houdt het bij een petje en vindt het verder wel goed zo...
Na nog 2 uur te hebben gereden doemen de hotelreuzen van Las Vegas eindelijk op in de verte. De grote gouden torens van het Mandalay zijn zo'n beetje ook de eerste die we zien. Wat een fantastisch gezicht zeg, we gaan ons hier de komende drie dagen echt wel vermaken.
Nadat we de auto hebben geparkeerd (gratis... onbegrijpelijk eigenlijk, de stad waar alles draaid om het uitwringen van de gasten kun je gratis parkeren...) lopen we met onze koffers en andere zooi door het casino van het Mandalay richting de incheck balie. Hier krijgen we de keys naar onze Jacuzzi suite op de 24e verdieping. Wat een groot hotel is dit toch... dachten we dat de hotels in San Fran en LA al groot waren, dit slaat alles. En dat geldt ook voor de kamer.... WAUW!!!
Een mega groot kingsize bed, een badkamer met Jacuzzi en aparte douche en apart toilet. Helaas is het uitzicht niet over de Strip of het zwembad, maar naar de achterkant met uitzicht over het Luxor hotel en enkele andere reuzen die niet op de Strip liggen. Wauw wauw wauw... iedere dollar meer dan waard. En dan te bedenken dat we voor deze kamer minder betalen dan de voorgaande, ghighi... 
We kleden ons snel om en haasten ons naar de pool, aangezien deze slechts open is tot 6 uur en het ondertussen al half 5 is. De pool... ow my god... een strand, midden in de woestijn hebben ze een strand gemaakt met een wavepool waar je kan surfen op de golven (als je zou kunnen surfen dan natuurlijk...). Daarbij nog een aparte lazy river waar je kan ronddobberen op een band en 3 aparte zwembaden. We scoren 2 strandstoelen in het zand en nemen een duik in de wavepool om daarna nog te genieten van de laatste zonnestralen.
Om 6 uur gaan we terug naar de kamer en duiken de Jacuzzi in om effe lekker bij te komen van de lange rit. Best lekker, een bad groot genoeg voor 2, een tv in de badkamer waar we lekker naar het American Football kunnen kijken en tegelijkertijd een rugmassage van de waterstralen. Luxe? Nee hoor, we hebben het verdiend vinden we zelf haha.
Eten doen we vandaag bij het Mandalay Bay buffet. Keuze genoeg, en alles is lekker dus ook hier nemen we het er lekker van. Alleen jammer dat een glas wijn 10 dollar moet kosten, dus Jud geniet maar extra van haar druivensap.
Na het eten beginnen we aan een korte trip over de Zuidkant van de Strip. We beginnen natuurlijk in het eigen hotel en gaan dan door naar het Excaliber hotel. Vervolgens steken we de weg over naar het MGM Grand op zoek naar de tijgers en de pokerroom. Helaas liggen de tijgers al op 1 oor dus gaan we maar direct door naar de pokerroom, waar Twan plaats neemt aan een $1/$2 tafel. Judith gaat ondertussen op zoek naar wat winkeltjes, maar komt helaas na 20 minuten sip terug dat alles al dicht is. Twan speelt dus in totaal slechts een uurtje en stapt daarna van tafel met $75 winst. Niet slecht voor een eerste rondje.
Dan maar terug naar het Excaliber waar we in een lounge lekker aan de rumcola gaan. Een liveband speelt hier en het klinkt allemaal wel leuk maar niet bijzonder. Als je niet speelt is de drank ook eigenlijk niet te betalen (9 dollar voor een glas) dus we gaan maar terug naar het Mandalay. Judith is moe en gaat terug naar de kamer en Twan gaat spelen in de pokerroom. Helaas hier minder geluk (2 Azen kosten hem zijn buy-in) en gaat na anderhalf uur dus met een klein verlies (maar wel redelijk beschonken) terug naar de kamer.
Om 6 uur gaan we terug naar de kamer en duiken de Jacuzzi in om effe lekker bij te komen van de lange rit. Best lekker, een bad groot genoeg voor 2, een tv in de badkamer waar we lekker naar het American Football kunnen kijken en tegelijkertijd een rugmassage van de waterstralen. Luxe? Nee hoor, we hebben het verdiend vinden we zelf haha.Eten doen we vandaag bij het Mandalay Bay buffet. Keuze genoeg, en alles is lekker dus ook hier nemen we het er lekker van. Alleen jammer dat een glas wijn 10 dollar moet kosten, dus Jud geniet maar extra van haar druivensap.
Na het eten beginnen we aan een korte trip over de Zuidkant van de Strip. We beginnen natuurlijk in het eigen hotel en gaan dan door naar het Excaliber hotel. Vervolgens steken we de weg over naar het MGM Grand op zoek naar de tijgers en de pokerroom. Helaas liggen de tijgers al op 1 oor dus gaan we maar direct door naar de pokerroom, waar Twan plaats neemt aan een $1/$2 tafel. Judith gaat ondertussen op zoek naar wat winkeltjes, maar komt helaas na 20 minuten sip terug dat alles al dicht is. Twan speelt dus in totaal slechts een uurtje en stapt daarna van tafel met $75 winst. Niet slecht voor een eerste rondje.
Dan maar terug naar het Excaliber waar we in een lounge lekker aan de rumcola gaan. Een liveband speelt hier en het klinkt allemaal wel leuk maar niet bijzonder. Als je niet speelt is de drank ook eigenlijk niet te betalen (9 dollar voor een glas) dus we gaan maar terug naar het Mandalay. Judith is moe en gaat terug naar de kamer en Twan gaat spelen in de pokerroom. Helaas hier minder geluk (2 Azen kosten hem zijn buy-in) en gaat na anderhalf uur dus met een klein verlies (maar wel redelijk beschonken) terug naar de kamer.
Gokopbrengsten:
* MGM Grand $75
* Mandalay Bay -$100
* Totaal -$25
Hopelijk morgen meer geluk.
* MGM Grand $75
* Mandalay Bay -$100
* Totaal -$25
Hopelijk morgen meer geluk.
Dag 8
Vandaag gaan we naar Disneyland! En uiteraard zijn we weer op tijd wakker.
Gisteren is er een lading vakantiegangers van een cruise in het hotel gedropt, waardoor het bij het ontbijt ietsje drukker is dan we gewend zijn. Schijnbaar ook iets drukker dan het personeel gewend is....
De auto voor laten rijden, TomTom ingesteld en maar weer op weg. Na een rit van 45 min blijkt dat we in de verkeerde richting zijn gestuurd.... We staan namelijk voor de deur bij Disneyland Corporation (de studios). Even bij een benzinestation gevraagd waar dan het pretpark ergens zit. Nou, schijnbaar niet waar wij zijn. Na een opmerking van Judith (zullen we gewoon Anaheim invoeren op TomTom en zien waar we uitkomen) valt het kwartje waarom TomTom ons de verkeerde kant uit heeft gestuurd! Disneyland bevind zich niet in LA maar in Anaheim.....
Nu dit probleem opgelost is rijden we dus in 2 keer goed. Bij de ingang van de parkeergarage rijden we een file in, hier is het duidelijk een stuk drukker dan in de andere parken. Overal staan borden met de term Disneyland is busy. Ow boy...
We hebben even in de rij gestaan om een kaartje te kopen. Op het moment dat we het park inlopen is het alweer etenstijd. Daar gaan we eerst iets aan doen, denken we.
Gisteren is er een lading vakantiegangers van een cruise in het hotel gedropt, waardoor het bij het ontbijt ietsje drukker is dan we gewend zijn. Schijnbaar ook iets drukker dan het personeel gewend is....
De auto voor laten rijden, TomTom ingesteld en maar weer op weg. Na een rit van 45 min blijkt dat we in de verkeerde richting zijn gestuurd.... We staan namelijk voor de deur bij Disneyland Corporation (de studios). Even bij een benzinestation gevraagd waar dan het pretpark ergens zit. Nou, schijnbaar niet waar wij zijn. Na een opmerking van Judith (zullen we gewoon Anaheim invoeren op TomTom en zien waar we uitkomen) valt het kwartje waarom TomTom ons de verkeerde kant uit heeft gestuurd! Disneyland bevind zich niet in LA maar in Anaheim.....
Nu dit probleem opgelost is rijden we dus in 2 keer goed. Bij de ingang van de parkeergarage rijden we een file in, hier is het duidelijk een stuk drukker dan in de andere parken. Overal staan borden met de term Disneyland is busy. Ow boy...
We hebben even in de rij gestaan om een kaartje te kopen. Op het moment dat we het park inlopen is het alweer etenstijd. Daar gaan we eerst iets aan doen, denken we.
Mainstreet ziet zwart van de mensen en dat geldt ook voor de rest van het park. Ons bezoek begint in Adventureland en aangezien er overal rijen staan, besluiten we het eten nog even over te slaan en eerst de Jungle River Cruise te doen. Dit blijft een grappige trip indien je alle grapjes van de "captain" begrijpt ("...we are now turning into the Nile which is the longest river on earth. If you don't believe that you're in denial..." & "...please mind your head and your step. If you don't mind your step and bump your head, mind your language...")
Vervolgens doen we allerlei attracties, behalve de grote rides aangezien de wachttijden daar zijn opgelopen tot meer dan 1 uur. De parades, Fantasmic en het speciale Halloween vuurwerk Screams zijn echte gave Disney juweeltjes. Ondanks de gave coasters in Six Flags is blijft Disney ons favoriete park. Volgende keer gaan we dus wel terug voor Disney maar slaan we de rest over, dat is alvast zeker ook al weten we uiteraard nog niet wanneer "de volgende keer" zal zijn.
De terugweg verliep zonder problemen en eenmaal terug in het hotel gaan we lekker snel naar bed zodat we klaar zijn voor de reis naar Las Vegas.
Dag 7
Stukje van Judith
Weer veel te vroeg wakker. We zijn nog steeds niet helemaal gewend aan de nieuwe tijdzone... En dat te kleine bed met waardeloos matras helpt ook niet echt. Vandaag gaan we naar Sixflags Magic Mountain.
Eerst maar weer even langs het ontbijtbuffet, want je moet wel een goede bodem hebben om al die coasters te doen. Snel terug naar de kamer voor het fototoestel en weg zijn we.
Na een parkeerkaart van $15 te hebben gekocht, snel parkeren, in het M&M karretje en op weg naar de ingang. Kaartje kopen en naar binnen. Wat een luxe: het park lijkt wel uitgestorven! Eerst even langs een ATM, want het is weer eb. De tegoeden zijn weer aangevuld dus: we are good to go.
De eerste coaster op de route is de Goliath. Netjes onze spullen in een kluisje en snel naar de rij. Daar gekomen blijkt de Goliath out of order. Pech voor ons, maar nog veel meer voor alle mensen in de 2 karretjes op de baan.
Dan maar naar de volgende. Aangezien er weinig wachttijd is hebben we in korte tijd een aantal coasters snel na elkaar gedaan. De laatste in deze rij was The Riddler’s Revenge.
Na deze ride denken we echt even dat we te oud worden voor deze onzin. Ons gevoel voor evenwicht is helemaal zoek en we zijn ook wat wit weggetrokken.
Even rustig aan om bij te komen. Wat te drinken en wat te snacken gehaald; suiker doet soms wonderen. Na wat rond lopen zien we de Log Jammer. Lijkt ons een leuke attractie, dus aansluiten maar. Aan het einde van de rit blijkt dat je best nat wordt van drijvende boomstammetjes en water.
De Goliath is weer up and running. Poging nummer 2 lukt wel, nu mogen we mee in het karretje. Blijft een leuke achtbaan! De laatste coaster op ons lijstje is Batman. Voor deze ride moeten we zowaar echt in de rij aansluiten. Het was de moeite waard, maar nu blijkt dat Twan ECHT te oud wordt voor deze onzin… Nee, niet ziek maar wel een beetje ongecoördineerd. Na deze ervaring gaan we in de richting van de uitgang en onze auto.
Onderweg nog wat te eten gescoord bij Denny’s. En uiteraard ook nog in een file terechtgekomen. Met wat vertraging komen we weer bij ons hotel aan. Twan heeft bij Denny’s een cheesecake “to go” besteld. Nadat deze verorberd is, gaan we nog even voor een drankje naar de bar. Het 2e drankje besluiten we mee naar de kamer te nemen. En dan is het weer bedtijd, want morgen gaan we naar Disneyland!!
Weer veel te vroeg wakker. We zijn nog steeds niet helemaal gewend aan de nieuwe tijdzone... En dat te kleine bed met waardeloos matras helpt ook niet echt. Vandaag gaan we naar Sixflags Magic Mountain.
Eerst maar weer even langs het ontbijtbuffet, want je moet wel een goede bodem hebben om al die coasters te doen. Snel terug naar de kamer voor het fototoestel en weg zijn we.
Na een parkeerkaart van $15 te hebben gekocht, snel parkeren, in het M&M karretje en op weg naar de ingang. Kaartje kopen en naar binnen. Wat een luxe: het park lijkt wel uitgestorven! Eerst even langs een ATM, want het is weer eb. De tegoeden zijn weer aangevuld dus: we are good to go.
De eerste coaster op de route is de Goliath. Netjes onze spullen in een kluisje en snel naar de rij. Daar gekomen blijkt de Goliath out of order. Pech voor ons, maar nog veel meer voor alle mensen in de 2 karretjes op de baan.
Dan maar naar de volgende. Aangezien er weinig wachttijd is hebben we in korte tijd een aantal coasters snel na elkaar gedaan. De laatste in deze rij was The Riddler’s Revenge.Na deze ride denken we echt even dat we te oud worden voor deze onzin. Ons gevoel voor evenwicht is helemaal zoek en we zijn ook wat wit weggetrokken.
Even rustig aan om bij te komen. Wat te drinken en wat te snacken gehaald; suiker doet soms wonderen. Na wat rond lopen zien we de Log Jammer. Lijkt ons een leuke attractie, dus aansluiten maar. Aan het einde van de rit blijkt dat je best nat wordt van drijvende boomstammetjes en water.
De Goliath is weer up and running. Poging nummer 2 lukt wel, nu mogen we mee in het karretje. Blijft een leuke achtbaan! De laatste coaster op ons lijstje is Batman. Voor deze ride moeten we zowaar echt in de rij aansluiten. Het was de moeite waard, maar nu blijkt dat Twan ECHT te oud wordt voor deze onzin… Nee, niet ziek maar wel een beetje ongecoördineerd. Na deze ervaring gaan we in de richting van de uitgang en onze auto.Onderweg nog wat te eten gescoord bij Denny’s. En uiteraard ook nog in een file terechtgekomen. Met wat vertraging komen we weer bij ons hotel aan. Twan heeft bij Denny’s een cheesecake “to go” besteld. Nadat deze verorberd is, gaan we nog even voor een drankje naar de bar. Het 2e drankje besluiten we mee naar de kamer te nemen. En dan is het weer bedtijd, want morgen gaan we naar Disneyland!!
Dag 6
Sorry, sorry, sorry... we hebben verzaakt, we weten het... maar goed, het is onze vakantie natuurlijk haha. Hierbij dan het verlate verslag van donderdag.
Het bed in het Crowne Plaze LAX is een Queensize bed, niet echt groot dus en voor ons eigenlijk te klein (thuis zijn we ook een kingsize gewend natuurlijk haha). Maar goed, we lagen redelijk vroeg op bed en zaten om half 9 aan het ontbijt buffet, wat zeer goed verzorgd was.
Om 9 uur werden we opgepikt door een busje om ons te droppen bij de Universal Studio's voor een dagje pretpark en filmmagie. Op zich is dit een leuk park, vergelijkbaar met Universal in Orlando, alleen met meer en actievere filmstudio's. Het meest interessante deel van de dag vond ik de tour door de studio's, ondanks dat je daar eigenlijk niet zo veel ziet.
Het bed in het Crowne Plaze LAX is een Queensize bed, niet echt groot dus en voor ons eigenlijk te klein (thuis zijn we ook een kingsize gewend natuurlijk haha). Maar goed, we lagen redelijk vroeg op bed en zaten om half 9 aan het ontbijt buffet, wat zeer goed verzorgd was.
Om 9 uur werden we opgepikt door een busje om ons te droppen bij de Universal Studio's voor een dagje pretpark en filmmagie. Op zich is dit een leuk park, vergelijkbaar met Universal in Orlando, alleen met meer en actievere filmstudio's. Het meest interessante deel van de dag vond ik de tour door de studio's, ondanks dat je daar eigenlijk niet zo veel ziet.
De attracties waren best goed, de achtbaan The Mummie en The Simpsons the ride waren de topattracties. Ook de live stuntshow Waterworld met stuntmannen uit de grootste films van Universal (Terminator, Transformers etc) was gaaf in elkaar gezet. 
Universal sluit al om 5 uur, best vroeg lijkt dat, maar dit was lang genoeg om alles te kunnen doen wat we wilden, aangezien er nauwelijks bezoekers waren. Langste wachtrij was 15 minuten bij de Studiotour, dus daarover hadden we niets te klagen.
Aangezien we aansluitend een LA Citytour by Night geboekt hadden werden we pas opgepikt om half 8. Uitgebreid hebben we toen door Universal Citywalk geslenterd, en zijn we uiteindelijk in een biergarten beland. Allebei bestelden we een biersample van 6 verschillende bieren om te beslissen welk biertje we eigenlijk wilden. De 6 glazen samen waren net zo groot als 2 Amsterdammertjes, maar door de vermoeidheid sloeg het toch redelijk snel aan. We hebben het dus bij die 6 glaasjes gelaten, welke op 2 na erg lekker waren. De nacho's waren de perfecte maaltijd erbij... iets om te onthouden voor thuis.
De Citytour per minibus door LA was leuk. We hadden een super enthousiaste chauffeur/gids die ons echt de oren van het hoofd lulde. Hollywood, Walk of Fame, Kodak Theather, alle filmstudio's, Rodeo Drive, Beverly Hills, Music Centre, Downtown... overal zijn we geweest en doorheen gevlogen. Erg leuk en een goede combi met Universal waardoor de dag meteen goed gevuld was.
Aangezien we aansluitend een LA Citytour by Night geboekt hadden werden we pas opgepikt om half 8. Uitgebreid hebben we toen door Universal Citywalk geslenterd, en zijn we uiteindelijk in een biergarten beland. Allebei bestelden we een biersample van 6 verschillende bieren om te beslissen welk biertje we eigenlijk wilden. De 6 glazen samen waren net zo groot als 2 Amsterdammertjes, maar door de vermoeidheid sloeg het toch redelijk snel aan. We hebben het dus bij die 6 glaasjes gelaten, welke op 2 na erg lekker waren. De nacho's waren de perfecte maaltijd erbij... iets om te onthouden voor thuis.
De Citytour per minibus door LA was leuk. We hadden een super enthousiaste chauffeur/gids die ons echt de oren van het hoofd lulde. Hollywood, Walk of Fame, Kodak Theather, alle filmstudio's, Rodeo Drive, Beverly Hills, Music Centre, Downtown... overal zijn we geweest en doorheen gevlogen. Erg leuk en een goede combi met Universal waardoor de dag meteen goed gevuld was.
Om 10 uur waren we terug in het hotel en vielen we uitgeteld op bed in slaap. Morgen naar Six Flags.
Voor de duidelijkheid, we zijn ondertussen al in Vegas (whoehie!!!) en het is hier ochtend. Vanmiddag probeer ik de verslagen van Six Flags en Disney te schrijven en online te zetten. Maar ja, ik beloof niets :)
Voor de duidelijkheid, we zijn ondertussen al in Vegas (whoehie!!!) en het is hier ochtend. Vanmiddag probeer ik de verslagen van Six Flags en Disney te schrijven en online te zetten. Maar ja, ik beloof niets :)
Abonneren op:
Posts (Atom)
