Dag 16

Het lukte ons zowaar om een paar uur te slapen, maar helaas ging om 5 uur de wekker weer. We hadden de bus richting vliegveld om half 6 besproken. Ondanks de medicijnen voelde ik me nog steeds enorm klote en kon niet eens fatsoenlijk mijn bed uit. Er zat niets anders op dan de vlucht nog een dag om te boeken.

Judith nam de bus naar het vliegveld en was 2 uur later weer terug, met tickets voor de volgende dag. Ze had alleen wel een verzoek gekregen van de medewerker bij de incheckbalie, om morgen bij het inchecken een bewijs mee te nemen van een dokter dat ik echt niet in staat was om vandaag te vliegen. Judith kwam dus terug en samen zijn we toen maar weer in een taxi gestapt terug naar het ziekenhuis.

Hier wederom gemeld dat het niet goed ging en verhaal uitgelegd. Ik werd dus maar weer meegenomen naar een ruimte en mocht mijn kleren weer uitdoen, schort aan en liggen op een bed. Judith was ondertussen helemaal gaar van alle spanning, vermoeidheid en emotie en dat was behoorlijk zichtbaar voor iedereen om ons heen. De assistente kwam daarom al snel met een dienblad vol eten aangelopen, zodat Judith iets kon eten en weer aansterken.

Ondertussen lag ik op het bed met een aantal slangen in mijn lijf waar vloeistof ingepompt werd. Na 2 dagen voltijd ziek zijn was ik aardig uitgedroogd dus dat was eerste prioritiet. 4 zakken met zoutoplossing gingen er in... samen met allerlei medicijnen, spuiten etc. Ik werd hier enorm slaperig van en viel dus iedere keer weg, zelfs als Jud tegen me zat te praten. De dokter had ondertussen een brief geschreven met de mededeling dat ik echt niet kon reizen vandaag.
Na ongeveer 4 uurtjes was het weer klaar en konden we dus terug naar het hotel. Hier aangekomen moest ik gaan liggen, want de medicijnen waren nog lang niet uitgewerkt.

Judith ging naar het winkelcentrum om wat schone kleren en verzorging spullen te kopen. Onze koffers stonden namelijk al in België in lock-up te wachten, en wij hadden dus helemaal niets meer. Na een dik uur kwam ze terug en ik lag half te slapen. Vol trots wilde ze dus laten zien wat ze gekocht had, ook om mij op te vrolijken... maar ik dankzij die medicijnen kon ik nauwelijks 5 seconden mijn ogen open houden... niet goed voor de sfeer zoiets :)

Na anderhalf uur slapen werd ik dan toch wakker en zag ik naast me in bed Judith ingestort liggen. Ik voelde me goed, maar ook klote vanwege haar. Dus ik heb haar toen maar laten liggen en ben zelf op pad gegaan naar de Wallgreens om mijn nieuwe medicijnen te gaan halen, plus wat brood en beleg, want ik had zowaar honger. Lekker te voet, het was mooi weer, ik voelde me ok en ik moest mezelf toch weer gaan oppeppen om morgen te kunnen vliegen.

15 minuten later liep ik fluitend de winkel in. De medicijnen moesten bij elkaar gezocht worden dus ik ging ondertussen brood, ham, kaas etc uitzoeken. Met 2 tassen vol boodschappen en medicijnen liep ik weer terug naar het hotel. Hier lag Judith nog uitgeteld op bed. Zoals geschreven, ik had dus honger en begon dus lekker aan mijn boterham. En jawel... hij bleef binnen!! Whoehoe!! Maar goed, niet te veel van het goede dus, want het kan zomaar weer fout gaan. Kleine hapjes en ik deed bijna een half uur over 1 sneetje. Maar wat was dat lekker zeg (nooit gedacht dat ik dat zou zeggen over Wonderbread, cheddar cheese en natte ham).

Na een uurtje werd Judith wakker, en lief als ik ben had ik uiteraard ook een boterham voor haar klaar. Judith zat te eten en ik wilde me effe opfrissen, lekker douchen want dat was alweer 2 dagen geleden ondertussen, en schone kleren aan.
Tijdens het douchen ging het helaas toch weer fout, ik werd weer draaierig en misselijk. Dus snel eruit en liggen maar weer. Nieuwe medicijnen erin en die deden aardig hun werk, maar wel als nadeel dat ik weer erg slaperig werd.

Om 8 uur besloten we toch maar te proberen iets te gaan eten in het restaurant van het hotel. Kennelijk had ik een groot bord boven mijn hoofd met de tekst: "Zieke Hollander, pas op!" ofzo, want de ober had direct door dat er iets niet goed met me was. Het verhaal uitgelegd dat ik graag iets zou willen eten, maar dat ik het eigenlijk niet aandurfde. De ober zou het direct gaan regelen en had een heerlijk uitziende salade met diep-diep-diep gebakken kip voor me laten maken. Superlekker, maar na 5 hapjes moest ik toch weer stoppen. Judith was zeer lovend over haar eten dus het zal echt wel goed zijn geweest, maar ik kreeg het niet weg. Meteen nadat Judith klaar was heb ik de rekening gevraagd. De ober had mijn eten niet eens op de rekening gezet, ondanks de moeite die hij en de kok hadden gedaan... en we kregen voor op de kamer zelfs nog wat bananen, flesjes water en appels mee... mocht ik toch nog honger en dorst krijgen. Volgens mij hebben we hier de grootste fooi van de vakantie achter gelaten, de service was echt super.

Eenmaal terug op de kamer gingen we snel op bed liggen. Het zou wederom een onrustige nacht voor me worden...