Hierbij dan het laatste stuk van het verhaal. De vakantie was dus al voorbij, maar ja... de nasleep heeft nog zo'n 3,5 week geduurd.
Op dinsdag waren we thuis, maar ik ben pas donderdag gaan werken ondanks het feit dat ik me nog niet goed voelde. Helaas betaalde zich dit op zaterdag terug met het wederom beroerd zijn. Zondag was ik het echt zat dus ben ik maar weer naar de dokter gegaan. Allerlei testjes (bloed afgenomen, allerlei andere vloeistoffen ook trouwens) gedaan en de uitslag zou ca. 1 week op zich laten wachten.
Na 1 week bleek duidelijk dat ik een ernstige voedselvergiftiging had opgelopen, met hoogstwaarschijnlijke oorzaak: kip. Echter, dat was niet meer te controleren, dus het zou ook zomaar die ene hotdog, het ijsje, de steak, brood, cheesecake... whatever kunnen zijn geweest.
Er zat nog wat gif in mijn lijf en dat moest eruit, dus dat heeft een week medicijnslikken gekost. Na die week was mijn maag/darm systeem nog steeds aardig over de zeik, waardoor ik nog regelmatig "ziek" werd, zonder daadwerkelijk ziek te zijn. Dat was een normale reactie zei de dokter, maar toch kreeg ik ook daar weer pillen voor. Na 4 weken exact had ik pas weer het gevoel dat het volledig over was.
Kort maar krachtig, ik heb in 4 weken tijd voor bijna €450 aan medicijnen gehad, $1500 aan ziekenhuiskosten in de US, $475 aan medicijnen in de US, $300 extra hotelkosten etc. Gelukkig allemaal terug gekregen van de verzekering, maar toch... voor iemand die nog nooit in het ziekenhuis geweest is en bij de dokter in Nederland alleen maar komt voor spuiten als ie op vakantie gaat, was dit best heftig.
Toch nog een paar positieve puntjes: vanaf het moment dat ik ziek werd in San Francisco tot en met vandaag heb ik niet meer gerookt! Ik ben in totaal zo'n 6 kilo afgevallen ten opzichte van het startgewicht van de vakantie (unicum, wie valt er nou af als je naar Amerika gaat), en ik heb een nieuwe jas van de verzekering (kwijt geraakt op die eerste dag ellende op het vliegveld).
We zijn erg blij dat dit pas gebeurde op de allerlaatste dag, zodat het in ieder geval niet onze vakantie heeft verkloot. Het was echt een super vakantie, en we hebben echt enorm genoten. Volgend jaar een combi Orlando/Las Vegas... lijkt me ideaal :)
4 december 2009
2 december 2009
Overwegingen
Ik zag dit eerder in enkele andere verslagen, en dat leek me een goede afsluiter.
* Vliegen
US Airways is een goede maatschappij. We hebben zowel op de heen- als op de terugreis geen probleem ondervonden. Ze hebben ons absoluut geweldig geholpen op de terugreis, dus daardoor hebben ze bij mij absoluut een streepje voor.
Nadelen zijn de verouderde vliegtuigen, geen schermpjes in je stoelen, slechts 1 film op een vlucht van 9 uur, geen eten/snack inbegrepen op de vlucht binnen Amerika (al schijnt dat de norm te zijn, ook bij andere maatschappijen)
Ik zou alleen nog voor US Airways kiezen als de prijs vreselijk veel beter is dan een andere maatschappij (zoals dit jaar het geval was).
Brussel Airport is super. Net zo makkelijk bereikbaar als Amsterdam, parkeren is vergelijkbaar. Inchecken ging super snel, security check ook. Winkeltjes zijn er voldoende, maar dat is toch niet ons ding. Shoppen doen we in de US :)
* Auto
Geboekt via usareisen.de en de service daar was super. Heel gemakkelijk via internet te doen. De Equinox is een super auto, en als die er niet is krijg je automatisch een mid-size SUV of zelfs een full-size voor de prijs van een instapmodel. Je moet dan kiezen voor verhuurder Alamo, en dan heb je het all-inclusive pakket (incl. 3 extra bestuurders, ongelimiteerde miles, alle verzekeringen etc) Ik heb diverse keren vergeleken op allerlei sites en hun prijzen zijn verreweg de beste.
* Hotels:
-San Fran, JW Marriott: Super hotel, super lokatie. Nadelen is hoge kosten voor parkeren ($40 per dag). Alleen bij een super aanbieding zou ik hier naar terug gaan.
-Carmel, Carmel Oaks: niets speciaals, leuk en goed voor 1 nacht.
-Pismo Beach, Best Western Pismo on the Cliffs: geweldig hotel met geweldige ligging boven op de cliffs. Goede prijs/kwalitieit. Zeer dichtbij de Outlets van Pismo (5 minuten) en restaurantjes. Jammer dat de zeemeeuwen het zwembad ook gebruiken als zwembad. Niet echt hygiënisch dus. Goed te doen voor 1 of nachten als je op doorreis bent.
-LA, Crowne Plaza at LAX: absolute afrader indien je er verblijft om LA en de parken te bezoeken. De prijs is ok ($40 per nacht) maar je bent veel geld kwijt aan uitstapjes aangezien alles op een uur rijden is. Foutje van ons. Het hotel is verder enorm toe aan een opknapbeurt. Personeel over het algemeen zeer vriendelijk en behulpzaam, met name de conciërge. Indien je voor Disney/Universal/Downtown gaat, kun je beter boeken in de buurt van Anaheim. Als je hier 1 nacht verblijft voor of na je vlucht is het goed te doen. Het vliegveld is namelijk slechts 5 minuten van het hotel vandaan.
-Las Vegas, Mandalay Bay: aanrader, heel erg mooi en luxe. Echter wij gaan hier niet meer naar terug vanwege de ligging. Het ligt heel ver weg van alle andere hotels en je bent dus veel aan het lopen of rijden als je ergens heen wil, wat aardig in de centen kan lopen. Maar, het is een fantastisch hotel met een geweldig zwembad en er is voldoende te doen.
-San Diego, naam van hotel vergeten: we hadden een hotel bij het convention center. Geboekt via Priceline. Hardstikke mooi en goed voor een nette prijs ($50) inclusief ontbijt. Er was een zwembad en een restaurant. We verbleven hier onderweg terug naar San Fran. Geen enkele wanklank, gewoon goed.
-San Fran, Hotel Nikko: Super hotel, veel luxe wederom. Mooie grote kamer, hotel heeft een zwembad en parkeren was hier iets goedkoper ($32 per dag) maar nog steeds erg duur. Bij uitchecken had ik een discussie over kosten voor telefoneren en dat werd naar tevredenheid opgelost. Aanrader, lokatie is zeker zo goed als het JW Mariott en de prijs is beter.
* Steden
- San Francisco: Geweldige stad om lekker doorheen te wandelen. Union Square is een heerlijk shopping gebied, met alles wat je zoekt. Vreselijk veel restaurantjes en barretjes.
Fisherman's Wharf is super gezellig. Pier 39 zitten veel gezellige visrestaurantjes en winkeltjes. Alcatraz is heel indrukwekkend, en de gesproken tour met hoofdtelefoons is erg gaaf. Golden Gate Bridge, Chinatown, Cablecars... teveel om op te noemen. 2 a 3 dagen kun je makkelijk in deze stad doorbrengen.
- Los Angeles: Hier hoeven wij niet snel meer naar terug. Best leuk zo'n citytour, en leuke foto's gemaakt bij de Walk of Fame etc, maar dat is het dan ook wel. LA is een hele grauwe stad. Ik ben in NY, Washington, Boston, Chicago, Miami, Orlando, Dallas, Houston, Denver etc geweest, en overal voel ik me veilig, maar in LA voelde ik me niet op mijn gemak, heel typisch.
Ik ga zeker nog terug naar Disneyland als ik in de buurt ben, misschien ook weer naar Six Flags Magic Mountain. Universal Studio's is een kleine kans dat ik daar nog eens heen ga. Verder heeft LA ons niets te bieden, dus ik zal dit waarschijnlijk overslaan bij een volgende trip.
- Las Vegas: WANNEER GAAN WE WEER????!!!! Zodra er een directe verbinding komt tussen Eindhoven en Las Vegas neem ik een abonnement! Als je van lekker eten, drinken, stappen, gezelligheid, spanning en zon houdt, dan is dit absoluut de place to be. Als je ook graag een gokje waagt is dat mooi meegenomen, maar er is zoveel meer te doen. 3 nachten daar was nog steeds veel te kort om alles te doen en te zien. Judith en ik kunnen hier makkelijk 4 tot 5 nachten verblijven, en dat zullen we dus ook zeker nog een keer gaan doen (in combi met bijv. Orlando ofzo :))
Het was een super vakantie. Heerlijk met zijn 2en weg, al vonden we het aan de andere kant ook jammer dat we dit niet hebben kunnen delen met vrienden. Misschien bij een volgende trip?!
* Vliegen
US Airways is een goede maatschappij. We hebben zowel op de heen- als op de terugreis geen probleem ondervonden. Ze hebben ons absoluut geweldig geholpen op de terugreis, dus daardoor hebben ze bij mij absoluut een streepje voor.
Nadelen zijn de verouderde vliegtuigen, geen schermpjes in je stoelen, slechts 1 film op een vlucht van 9 uur, geen eten/snack inbegrepen op de vlucht binnen Amerika (al schijnt dat de norm te zijn, ook bij andere maatschappijen)
Ik zou alleen nog voor US Airways kiezen als de prijs vreselijk veel beter is dan een andere maatschappij (zoals dit jaar het geval was).
Brussel Airport is super. Net zo makkelijk bereikbaar als Amsterdam, parkeren is vergelijkbaar. Inchecken ging super snel, security check ook. Winkeltjes zijn er voldoende, maar dat is toch niet ons ding. Shoppen doen we in de US :)
* Auto
Geboekt via usareisen.de en de service daar was super. Heel gemakkelijk via internet te doen. De Equinox is een super auto, en als die er niet is krijg je automatisch een mid-size SUV of zelfs een full-size voor de prijs van een instapmodel. Je moet dan kiezen voor verhuurder Alamo, en dan heb je het all-inclusive pakket (incl. 3 extra bestuurders, ongelimiteerde miles, alle verzekeringen etc) Ik heb diverse keren vergeleken op allerlei sites en hun prijzen zijn verreweg de beste.
* Hotels:
-San Fran, JW Marriott: Super hotel, super lokatie. Nadelen is hoge kosten voor parkeren ($40 per dag). Alleen bij een super aanbieding zou ik hier naar terug gaan.
-Carmel, Carmel Oaks: niets speciaals, leuk en goed voor 1 nacht.
-Pismo Beach, Best Western Pismo on the Cliffs: geweldig hotel met geweldige ligging boven op de cliffs. Goede prijs/kwalitieit. Zeer dichtbij de Outlets van Pismo (5 minuten) en restaurantjes. Jammer dat de zeemeeuwen het zwembad ook gebruiken als zwembad. Niet echt hygiënisch dus. Goed te doen voor 1 of nachten als je op doorreis bent.
-LA, Crowne Plaza at LAX: absolute afrader indien je er verblijft om LA en de parken te bezoeken. De prijs is ok ($40 per nacht) maar je bent veel geld kwijt aan uitstapjes aangezien alles op een uur rijden is. Foutje van ons. Het hotel is verder enorm toe aan een opknapbeurt. Personeel over het algemeen zeer vriendelijk en behulpzaam, met name de conciërge. Indien je voor Disney/Universal/Downtown gaat, kun je beter boeken in de buurt van Anaheim. Als je hier 1 nacht verblijft voor of na je vlucht is het goed te doen. Het vliegveld is namelijk slechts 5 minuten van het hotel vandaan.
-Las Vegas, Mandalay Bay: aanrader, heel erg mooi en luxe. Echter wij gaan hier niet meer naar terug vanwege de ligging. Het ligt heel ver weg van alle andere hotels en je bent dus veel aan het lopen of rijden als je ergens heen wil, wat aardig in de centen kan lopen. Maar, het is een fantastisch hotel met een geweldig zwembad en er is voldoende te doen.
-San Diego, naam van hotel vergeten: we hadden een hotel bij het convention center. Geboekt via Priceline. Hardstikke mooi en goed voor een nette prijs ($50) inclusief ontbijt. Er was een zwembad en een restaurant. We verbleven hier onderweg terug naar San Fran. Geen enkele wanklank, gewoon goed.
-San Fran, Hotel Nikko: Super hotel, veel luxe wederom. Mooie grote kamer, hotel heeft een zwembad en parkeren was hier iets goedkoper ($32 per dag) maar nog steeds erg duur. Bij uitchecken had ik een discussie over kosten voor telefoneren en dat werd naar tevredenheid opgelost. Aanrader, lokatie is zeker zo goed als het JW Mariott en de prijs is beter.
* Steden
- San Francisco: Geweldige stad om lekker doorheen te wandelen. Union Square is een heerlijk shopping gebied, met alles wat je zoekt. Vreselijk veel restaurantjes en barretjes.
Fisherman's Wharf is super gezellig. Pier 39 zitten veel gezellige visrestaurantjes en winkeltjes. Alcatraz is heel indrukwekkend, en de gesproken tour met hoofdtelefoons is erg gaaf. Golden Gate Bridge, Chinatown, Cablecars... teveel om op te noemen. 2 a 3 dagen kun je makkelijk in deze stad doorbrengen.
- Los Angeles: Hier hoeven wij niet snel meer naar terug. Best leuk zo'n citytour, en leuke foto's gemaakt bij de Walk of Fame etc, maar dat is het dan ook wel. LA is een hele grauwe stad. Ik ben in NY, Washington, Boston, Chicago, Miami, Orlando, Dallas, Houston, Denver etc geweest, en overal voel ik me veilig, maar in LA voelde ik me niet op mijn gemak, heel typisch.
Ik ga zeker nog terug naar Disneyland als ik in de buurt ben, misschien ook weer naar Six Flags Magic Mountain. Universal Studio's is een kleine kans dat ik daar nog eens heen ga. Verder heeft LA ons niets te bieden, dus ik zal dit waarschijnlijk overslaan bij een volgende trip.
- Las Vegas: WANNEER GAAN WE WEER????!!!! Zodra er een directe verbinding komt tussen Eindhoven en Las Vegas neem ik een abonnement! Als je van lekker eten, drinken, stappen, gezelligheid, spanning en zon houdt, dan is dit absoluut de place to be. Als je ook graag een gokje waagt is dat mooi meegenomen, maar er is zoveel meer te doen. 3 nachten daar was nog steeds veel te kort om alles te doen en te zien. Judith en ik kunnen hier makkelijk 4 tot 5 nachten verblijven, en dat zullen we dus ook zeker nog een keer gaan doen (in combi met bijv. Orlando ofzo :))
Het was een super vakantie. Heerlijk met zijn 2en weg, al vonden we het aan de andere kant ook jammer dat we dit niet hebben kunnen delen met vrienden. Misschien bij een volgende trip?!
Dag 17
5 uur... dat begint aardig te wennen zo na 3 dagen op rij. Ik voelde me redelijk goed, maar nog niet 100%. Judith keek me daarom ook vragend aan wat we gingen doen, ze wilde maar wat graag naar huis... begrijpelijk ook. Op dat moment besloot ik gewoon te gaan want het werd er toch niet beter op. Suck it up and deal with it.
Om half 6 stond de bus voor deur, en ik stapte in... uiteraard pas nadat ik de banaan van mijn ontbijt alweer kwijt was. Zucht... dit wordt een fijne dag.
Bij het vliegveld snel door de security check heen en zeer snel door de gang met restaurantjes heen. Ik kon de lucht nu beter hebben, maar al die mensen zien eten was nog net effe iets teveel van het goede.
Het boarden begon en Judith vroeg me nogmaals of we gingen. Zonder iets te zeggen stond ik op en ging in de rij staan. We hadden hele goede plaatsen (eerste rij achter de business class) met veel beenruimte. Het vliegtuig zat vol en naast ons zat een gezellige oma die een beetje zenuwachtig werd toen ik koorstachtig alle spuugzakjes begon te verzamelen. Het verhaal aan haar uitgelegd en toen begon ze te praten over al haar ervaringen met vliegen, familie, San Francisco, Philly (waar ze woonde) en haar vriendin die aan de andere kant van het vliegtuig lag te slapen. Dit alles hielp enorm tijdens die eerste 5 uur terug naar huis, en zonder ziek te zijn geworden onderweg landen we in Philly. Tijdens het uitstappen bedankte ik haar hartelijk voor haar genezende woorden, want ik voelde me weer goed, ik had weer trek, en we waren halverwege!
Aangezien we geen bagage hadden behalve onze rugzakken waren we snel in de gate van vertrek. Ik had honger. Ik wilde eten en dan vooral niet van dat eten wat goed voor je is als je ziek bent (droog beschuit, salade's, gatorade) want daar was ik de voorgaande dagen ziek van geworden. Nee, ik wilde iets eten wat ik zeker lekker vind. Gaat het dan fout, dan heb ik toch lekker gegeten. Oftewel, we gingen op zoek naar een MacDonalds.
10 meter van onze gate vandaan zat de Mac en ik bestelde een Big Mac menu, met friet en een mikshake aardbei. Zo, we gaan het lot tarten. Judith ging naar de chinees en haalde wat gezonder eten, maar ik zat te watertanden achter mijn hamburger. En geloof het of niet... hij was echt enorm lekker!! Het ging helemaal goed, totdat ik aan de milkshake begon dus die heb ik laten staan. Maar ik had gegeten, het was lekker en ik voelde me totaal niet ziek meer. Snel terug naar de gate waar ik mijn pilletje nam en snel nog een uurtje ging tukken.
Na een uurtje tukken werd ik vrolijk wakker, keek op de klok en zag dat het boarden pas na 2 uur zou beginnen. In de sportsbar naast onze gate werden bassball wedstrijden uitgezonden, dus hebben we daar nog 2 uur gezeten. Erg gezellig, en een leuke wedstrijd ook.
Tijdens het boarden voelde ik me toch weer een beetje "vreemd" worden, maar ik liet mezelf niet meer tegen houden. Snel inchecken en zitten. Het vliegtuig was voor 60% vol, dus plek genoeg. We hadden met zijn tweetjes 3 stoelen dus slapen zou moeten lukken, dacht ik op dat moment. De film werd gestart en nadat de film klaar was, was ik ook klaar. Klaar wakker dan vooral. Het gehele vliegtuig lag te slapen (of deed een poging) inclusief personeel, en ik was nog wakker... zucht kreun steun... dan duren 7 uur erg lang hoor. Uiteraard hadden alle medepassagiers zich reeds ontfermd over de lege plaatsen in het vliegtuig, dus ergens languit gaan liggen was er niet bij. En dan ga je jezelf in de weg zitten, er is geen eten of drinken, er worden geen films gestart, alle lampjes zijn uit. En on top of that werd ik ook nog eens ziek tegen de tijd dat de rest van het vliegtuig weer wakker werd. Ik had mijn ogen wel gesloten, maar heb totaal niet kunnen slapen.
Maar goed, een klein half uur eerder dan gepland stonden we weer aan de grond op Brussel. We liepen snel naar bagage claim want we moesten uiteraard nog op zoek naar de koffers. Die zouden ergens moeten staan, waarvan wij niet goed wisten waar dat was. Gelukkig hielp een vriendelijke douanier ons op weg en nog voordat de koffers van de band rolden liepen wij al met onze koffers door de douane heen. Niemand keek op of om naar ons en we waren dus snel in de aankomsthal, waar mijn vader en zwager ons stonden op te wachten. Hier dumpte ik meteen de bagagekar, groette ik de chauffeurs en rende vervolgens zo snel mogelijk naar de dichtsbijzijnde wc. Het feestje begon dus weer opnieuw, maar goed... nu was het nog slechts 1 uurtje rijden naar huis dus dat was een heerlijk vooruitzicht...
We drinken nog een kopje thee en koffie en gaan vervolgens de auto uit de stalling halen. Judith reed met Kevin en de bagage mee, pa en ik reden in onze auto achter hun aan. Halverwege tussen Brussel en Eindhoven moesten we nog een korte noodstop maken aangezien het nogmaals fout ging. Maar eindelijk na anderhalf uur rijden waren we terug in Eindhoven. Nog nooit was ik zo vreselijk blij om thuis te zijn na een vakantie, zeker niet na een vakantie in de States. Maar vandaag was ik blij.
De ouders kwamen uiteraard snel langs voor koffie en de verhalen, en om 1 uur was het huis weer lekker leeg, waarna ik op de bank ben ingestort.
Wat een heerlijke vakantie was het, wat een rot einde was het, en wat enorm fijn om weer thuis te zijn!!
Om half 6 stond de bus voor deur, en ik stapte in... uiteraard pas nadat ik de banaan van mijn ontbijt alweer kwijt was. Zucht... dit wordt een fijne dag.
Bij het vliegveld snel door de security check heen en zeer snel door de gang met restaurantjes heen. Ik kon de lucht nu beter hebben, maar al die mensen zien eten was nog net effe iets teveel van het goede.
Het boarden begon en Judith vroeg me nogmaals of we gingen. Zonder iets te zeggen stond ik op en ging in de rij staan. We hadden hele goede plaatsen (eerste rij achter de business class) met veel beenruimte. Het vliegtuig zat vol en naast ons zat een gezellige oma die een beetje zenuwachtig werd toen ik koorstachtig alle spuugzakjes begon te verzamelen. Het verhaal aan haar uitgelegd en toen begon ze te praten over al haar ervaringen met vliegen, familie, San Francisco, Philly (waar ze woonde) en haar vriendin die aan de andere kant van het vliegtuig lag te slapen. Dit alles hielp enorm tijdens die eerste 5 uur terug naar huis, en zonder ziek te zijn geworden onderweg landen we in Philly. Tijdens het uitstappen bedankte ik haar hartelijk voor haar genezende woorden, want ik voelde me weer goed, ik had weer trek, en we waren halverwege!
Aangezien we geen bagage hadden behalve onze rugzakken waren we snel in de gate van vertrek. Ik had honger. Ik wilde eten en dan vooral niet van dat eten wat goed voor je is als je ziek bent (droog beschuit, salade's, gatorade) want daar was ik de voorgaande dagen ziek van geworden. Nee, ik wilde iets eten wat ik zeker lekker vind. Gaat het dan fout, dan heb ik toch lekker gegeten. Oftewel, we gingen op zoek naar een MacDonalds.
10 meter van onze gate vandaan zat de Mac en ik bestelde een Big Mac menu, met friet en een mikshake aardbei. Zo, we gaan het lot tarten. Judith ging naar de chinees en haalde wat gezonder eten, maar ik zat te watertanden achter mijn hamburger. En geloof het of niet... hij was echt enorm lekker!! Het ging helemaal goed, totdat ik aan de milkshake begon dus die heb ik laten staan. Maar ik had gegeten, het was lekker en ik voelde me totaal niet ziek meer. Snel terug naar de gate waar ik mijn pilletje nam en snel nog een uurtje ging tukken.
Na een uurtje tukken werd ik vrolijk wakker, keek op de klok en zag dat het boarden pas na 2 uur zou beginnen. In de sportsbar naast onze gate werden bassball wedstrijden uitgezonden, dus hebben we daar nog 2 uur gezeten. Erg gezellig, en een leuke wedstrijd ook.
Tijdens het boarden voelde ik me toch weer een beetje "vreemd" worden, maar ik liet mezelf niet meer tegen houden. Snel inchecken en zitten. Het vliegtuig was voor 60% vol, dus plek genoeg. We hadden met zijn tweetjes 3 stoelen dus slapen zou moeten lukken, dacht ik op dat moment. De film werd gestart en nadat de film klaar was, was ik ook klaar. Klaar wakker dan vooral. Het gehele vliegtuig lag te slapen (of deed een poging) inclusief personeel, en ik was nog wakker... zucht kreun steun... dan duren 7 uur erg lang hoor. Uiteraard hadden alle medepassagiers zich reeds ontfermd over de lege plaatsen in het vliegtuig, dus ergens languit gaan liggen was er niet bij. En dan ga je jezelf in de weg zitten, er is geen eten of drinken, er worden geen films gestart, alle lampjes zijn uit. En on top of that werd ik ook nog eens ziek tegen de tijd dat de rest van het vliegtuig weer wakker werd. Ik had mijn ogen wel gesloten, maar heb totaal niet kunnen slapen.
Maar goed, een klein half uur eerder dan gepland stonden we weer aan de grond op Brussel. We liepen snel naar bagage claim want we moesten uiteraard nog op zoek naar de koffers. Die zouden ergens moeten staan, waarvan wij niet goed wisten waar dat was. Gelukkig hielp een vriendelijke douanier ons op weg en nog voordat de koffers van de band rolden liepen wij al met onze koffers door de douane heen. Niemand keek op of om naar ons en we waren dus snel in de aankomsthal, waar mijn vader en zwager ons stonden op te wachten. Hier dumpte ik meteen de bagagekar, groette ik de chauffeurs en rende vervolgens zo snel mogelijk naar de dichtsbijzijnde wc. Het feestje begon dus weer opnieuw, maar goed... nu was het nog slechts 1 uurtje rijden naar huis dus dat was een heerlijk vooruitzicht...
We drinken nog een kopje thee en koffie en gaan vervolgens de auto uit de stalling halen. Judith reed met Kevin en de bagage mee, pa en ik reden in onze auto achter hun aan. Halverwege tussen Brussel en Eindhoven moesten we nog een korte noodstop maken aangezien het nogmaals fout ging. Maar eindelijk na anderhalf uur rijden waren we terug in Eindhoven. Nog nooit was ik zo vreselijk blij om thuis te zijn na een vakantie, zeker niet na een vakantie in de States. Maar vandaag was ik blij.
De ouders kwamen uiteraard snel langs voor koffie en de verhalen, en om 1 uur was het huis weer lekker leeg, waarna ik op de bank ben ingestort.
Wat een heerlijke vakantie was het, wat een rot einde was het, en wat enorm fijn om weer thuis te zijn!!
Dag 16
Het lukte ons zowaar om een paar uur te slapen, maar helaas ging om 5 uur de wekker weer. We hadden de bus richting vliegveld om half 6 besproken. Ondanks de medicijnen voelde ik me nog steeds enorm klote en kon niet eens fatsoenlijk mijn bed uit. Er zat niets anders op dan de vlucht nog een dag om te boeken.
Judith nam de bus naar het vliegveld en was 2 uur later weer terug, met tickets voor de volgende dag. Ze had alleen wel een verzoek gekregen van de medewerker bij de incheckbalie, om morgen bij het inchecken een bewijs mee te nemen van een dokter dat ik echt niet in staat was om vandaag te vliegen. Judith kwam dus terug en samen zijn we toen maar weer in een taxi gestapt terug naar het ziekenhuis.
Hier wederom gemeld dat het niet goed ging en verhaal uitgelegd. Ik werd dus maar weer meegenomen naar een ruimte en mocht mijn kleren weer uitdoen, schort aan en liggen op een bed. Judith was ondertussen helemaal gaar van alle spanning, vermoeidheid en emotie en dat was behoorlijk zichtbaar voor iedereen om ons heen. De assistente kwam daarom al snel met een dienblad vol eten aangelopen, zodat Judith iets kon eten en weer aansterken.
Ondertussen lag ik op het bed met een aantal slangen in mijn lijf waar vloeistof ingepompt werd. Na 2 dagen voltijd ziek zijn was ik aardig uitgedroogd dus dat was eerste prioritiet. 4 zakken met zoutoplossing gingen er in... samen met allerlei medicijnen, spuiten etc. Ik werd hier enorm slaperig van en viel dus iedere keer weg, zelfs als Jud tegen me zat te praten. De dokter had ondertussen een brief geschreven met de mededeling dat ik echt niet kon reizen vandaag.
Na ongeveer 4 uurtjes was het weer klaar en konden we dus terug naar het hotel. Hier aangekomen moest ik gaan liggen, want de medicijnen waren nog lang niet uitgewerkt.
Judith ging naar het winkelcentrum om wat schone kleren en verzorging spullen te kopen. Onze koffers stonden namelijk al in België in lock-up te wachten, en wij hadden dus helemaal niets meer. Na een dik uur kwam ze terug en ik lag half te slapen. Vol trots wilde ze dus laten zien wat ze gekocht had, ook om mij op te vrolijken... maar ik dankzij die medicijnen kon ik nauwelijks 5 seconden mijn ogen open houden... niet goed voor de sfeer zoiets :)
Na anderhalf uur slapen werd ik dan toch wakker en zag ik naast me in bed Judith ingestort liggen. Ik voelde me goed, maar ook klote vanwege haar. Dus ik heb haar toen maar laten liggen en ben zelf op pad gegaan naar de Wallgreens om mijn nieuwe medicijnen te gaan halen, plus wat brood en beleg, want ik had zowaar honger. Lekker te voet, het was mooi weer, ik voelde me ok en ik moest mezelf toch weer gaan oppeppen om morgen te kunnen vliegen.
15 minuten later liep ik fluitend de winkel in. De medicijnen moesten bij elkaar gezocht worden dus ik ging ondertussen brood, ham, kaas etc uitzoeken. Met 2 tassen vol boodschappen en medicijnen liep ik weer terug naar het hotel. Hier lag Judith nog uitgeteld op bed. Zoals geschreven, ik had dus honger en begon dus lekker aan mijn boterham. En jawel... hij bleef binnen!! Whoehoe!! Maar goed, niet te veel van het goede dus, want het kan zomaar weer fout gaan. Kleine hapjes en ik deed bijna een half uur over 1 sneetje. Maar wat was dat lekker zeg (nooit gedacht dat ik dat zou zeggen over Wonderbread, cheddar cheese en natte ham).
Na een uurtje werd Judith wakker, en lief als ik ben had ik uiteraard ook een boterham voor haar klaar. Judith zat te eten en ik wilde me effe opfrissen, lekker douchen want dat was alweer 2 dagen geleden ondertussen, en schone kleren aan.
Tijdens het douchen ging het helaas toch weer fout, ik werd weer draaierig en misselijk. Dus snel eruit en liggen maar weer. Nieuwe medicijnen erin en die deden aardig hun werk, maar wel als nadeel dat ik weer erg slaperig werd.
Om 8 uur besloten we toch maar te proberen iets te gaan eten in het restaurant van het hotel. Kennelijk had ik een groot bord boven mijn hoofd met de tekst: "Zieke Hollander, pas op!" ofzo, want de ober had direct door dat er iets niet goed met me was. Het verhaal uitgelegd dat ik graag iets zou willen eten, maar dat ik het eigenlijk niet aandurfde. De ober zou het direct gaan regelen en had een heerlijk uitziende salade met diep-diep-diep gebakken kip voor me laten maken. Superlekker, maar na 5 hapjes moest ik toch weer stoppen. Judith was zeer lovend over haar eten dus het zal echt wel goed zijn geweest, maar ik kreeg het niet weg. Meteen nadat Judith klaar was heb ik de rekening gevraagd. De ober had mijn eten niet eens op de rekening gezet, ondanks de moeite die hij en de kok hadden gedaan... en we kregen voor op de kamer zelfs nog wat bananen, flesjes water en appels mee... mocht ik toch nog honger en dorst krijgen. Volgens mij hebben we hier de grootste fooi van de vakantie achter gelaten, de service was echt super.
Eenmaal terug op de kamer gingen we snel op bed liggen. Het zou wederom een onrustige nacht voor me worden...
Judith nam de bus naar het vliegveld en was 2 uur later weer terug, met tickets voor de volgende dag. Ze had alleen wel een verzoek gekregen van de medewerker bij de incheckbalie, om morgen bij het inchecken een bewijs mee te nemen van een dokter dat ik echt niet in staat was om vandaag te vliegen. Judith kwam dus terug en samen zijn we toen maar weer in een taxi gestapt terug naar het ziekenhuis.
Hier wederom gemeld dat het niet goed ging en verhaal uitgelegd. Ik werd dus maar weer meegenomen naar een ruimte en mocht mijn kleren weer uitdoen, schort aan en liggen op een bed. Judith was ondertussen helemaal gaar van alle spanning, vermoeidheid en emotie en dat was behoorlijk zichtbaar voor iedereen om ons heen. De assistente kwam daarom al snel met een dienblad vol eten aangelopen, zodat Judith iets kon eten en weer aansterken.
Ondertussen lag ik op het bed met een aantal slangen in mijn lijf waar vloeistof ingepompt werd. Na 2 dagen voltijd ziek zijn was ik aardig uitgedroogd dus dat was eerste prioritiet. 4 zakken met zoutoplossing gingen er in... samen met allerlei medicijnen, spuiten etc. Ik werd hier enorm slaperig van en viel dus iedere keer weg, zelfs als Jud tegen me zat te praten. De dokter had ondertussen een brief geschreven met de mededeling dat ik echt niet kon reizen vandaag.
Na ongeveer 4 uurtjes was het weer klaar en konden we dus terug naar het hotel. Hier aangekomen moest ik gaan liggen, want de medicijnen waren nog lang niet uitgewerkt.
Judith ging naar het winkelcentrum om wat schone kleren en verzorging spullen te kopen. Onze koffers stonden namelijk al in België in lock-up te wachten, en wij hadden dus helemaal niets meer. Na een dik uur kwam ze terug en ik lag half te slapen. Vol trots wilde ze dus laten zien wat ze gekocht had, ook om mij op te vrolijken... maar ik dankzij die medicijnen kon ik nauwelijks 5 seconden mijn ogen open houden... niet goed voor de sfeer zoiets :)
Na anderhalf uur slapen werd ik dan toch wakker en zag ik naast me in bed Judith ingestort liggen. Ik voelde me goed, maar ook klote vanwege haar. Dus ik heb haar toen maar laten liggen en ben zelf op pad gegaan naar de Wallgreens om mijn nieuwe medicijnen te gaan halen, plus wat brood en beleg, want ik had zowaar honger. Lekker te voet, het was mooi weer, ik voelde me ok en ik moest mezelf toch weer gaan oppeppen om morgen te kunnen vliegen.
15 minuten later liep ik fluitend de winkel in. De medicijnen moesten bij elkaar gezocht worden dus ik ging ondertussen brood, ham, kaas etc uitzoeken. Met 2 tassen vol boodschappen en medicijnen liep ik weer terug naar het hotel. Hier lag Judith nog uitgeteld op bed. Zoals geschreven, ik had dus honger en begon dus lekker aan mijn boterham. En jawel... hij bleef binnen!! Whoehoe!! Maar goed, niet te veel van het goede dus, want het kan zomaar weer fout gaan. Kleine hapjes en ik deed bijna een half uur over 1 sneetje. Maar wat was dat lekker zeg (nooit gedacht dat ik dat zou zeggen over Wonderbread, cheddar cheese en natte ham).
Na een uurtje werd Judith wakker, en lief als ik ben had ik uiteraard ook een boterham voor haar klaar. Judith zat te eten en ik wilde me effe opfrissen, lekker douchen want dat was alweer 2 dagen geleden ondertussen, en schone kleren aan.
Tijdens het douchen ging het helaas toch weer fout, ik werd weer draaierig en misselijk. Dus snel eruit en liggen maar weer. Nieuwe medicijnen erin en die deden aardig hun werk, maar wel als nadeel dat ik weer erg slaperig werd.
Om 8 uur besloten we toch maar te proberen iets te gaan eten in het restaurant van het hotel. Kennelijk had ik een groot bord boven mijn hoofd met de tekst: "Zieke Hollander, pas op!" ofzo, want de ober had direct door dat er iets niet goed met me was. Het verhaal uitgelegd dat ik graag iets zou willen eten, maar dat ik het eigenlijk niet aandurfde. De ober zou het direct gaan regelen en had een heerlijk uitziende salade met diep-diep-diep gebakken kip voor me laten maken. Superlekker, maar na 5 hapjes moest ik toch weer stoppen. Judith was zeer lovend over haar eten dus het zal echt wel goed zijn geweest, maar ik kreeg het niet weg. Meteen nadat Judith klaar was heb ik de rekening gevraagd. De ober had mijn eten niet eens op de rekening gezet, ondanks de moeite die hij en de kok hadden gedaan... en we kregen voor op de kamer zelfs nog wat bananen, flesjes water en appels mee... mocht ik toch nog honger en dorst krijgen. Volgens mij hebben we hier de grootste fooi van de vakantie achter gelaten, de service was echt super.
Eenmaal terug op de kamer gingen we snel op bed liggen. Het zou wederom een onrustige nacht voor me worden...
1 december 2009
Dag 15
Om 5 uur worden Judith en ik wakker gebeld door de wake-up service. We laten de auto voorrijden, pakken de laatste spullen in en checken uit. Onderweg naar de auto merk ik aan mezelf dat ik nog niet helemaal ben opgeknapt en mijn maag lijkt nog steeds van slag. Nou ja, we zien het wel... eerst maar eens naar het vliegveld om een ontbijtje te scoren.
Echter, dat bleek makkelijker gedacht dan gedaan. We rijden het nog slapende centrum van San Fran uit en rijden al snel op de interstate naar het vliegveld. Tomtom geeft aan dat het 20 minuten rijden is.
Na 10 minuten word ik echter weer ziek en moet ik de auto hals-over-kop naar de kant van de weg sturen, waar ik nog net de deur op tijd open krijg om op de snelweg mijn maag wederom leeg te gooien. Jeetje, dat was close. Gelukkig zijn we er bijna, maar ik voel dat ik nog lang niet klaar ben eigenlijk... mijn maag is echt van slag nu.
Na een paar minuten parkeren we de auto bij Alamo in de garage en laden de auto uit. Bij iedere beweging die ik maak moet ik mezelf concentreren, want ik voel dat ik iedere moment weer ziek kan worden. We lopen langs de lege hal met verhuurbalies richting de shuttletrein naar het vliegveld. Tijdens het wachten op de trein leeg ik mijn maag in een prullenbak.
Als je ziek bent is een ritje in een schommelende trein geen pretje. Dit heeft als gevolg dat we bij iedere halte van de verhuurbalies tot het vliegveld (4 stuks) moeten uitstappen en ik snel moet maken dat ik bij een prullenbak kom.
Na die ellende komen we eindelijk in de vertrekhal bij de incheckbalies. Hier storten we neer aangezien ik niet meer op mijn benen kan staan van het ziek zijn. We hebben ruim 3 uur te gaan voordat we moeten vertrekken, dus we schatten in dat het moet lukken. Judith gaat ons alvast inchecken, en wijst een beetje hulpeloos in mijn richting als er wordt gevraagd waar de eigenaar van het tweede paspoort is. De medewerker ziet mij en ziet Judith die beetje van slag is en besluit gelukkig om niet moeilijk te doen. De koffers zijn we alvast kwijt en de tickets hebben we.
In 1 uur tijd ben ik nog zeker 3 keer naar de wc moeten rennen voordat we naar de security check mogen. Hier is het druk, warm en ik voel me nog steeds beroerd. Meteen als ik overal doorheen ben gekomen zonder problemen moet ik weer naar de wc. Ik voel me zo klote dat ik Judith iedere keer moet achterlaten met alle zooi, maar ik moet helaas wel. Na de security check (en dichtst bijzijnde wc) lopen we langs allerlei restaurant en de geur van al dat lekker fastfood en verse eten maakt het niet makkelijker voor me... na nog 2 bezoeken aan een wc zijn we eindelijk bij de gate. Hier val ik wederom neer en het gaat van kwaad tot erger. Ik voel zowel mijn maag als darmen continu vervelen en ik ben totaal niet in staat om te vliegen.
Judith gaat maar eens vragen bij de balie wat we moeten doen. Er is een vlucht die 2 uur later gaat die we ook kunnen nemen zonder problemen met de overstap in Philly. We worden omgeboekt, maar onze koffers blijven in het vliegtuig. Ik vind het best. Effe 2 uur liggen, misschien wat slapen en eten, en misschien gaat het dan wel weer.
Na een uur tukken word ik wakker en ik voel me iets beter. Totdat ik probeer om iets te eten, want dat gaf direct weer problemen (wederom 2x naar de wc in 10 minuten). Ik kan niet vliegen op deze manier... 18 uur reizen in deze toestand is onmogelijk. Heel vervelend, en wat doen we dan? Judith is in tranen en is redelijk overstuur, maar weet ook dat het niet anders kan. We kunnen de tickets nogmaals omboeken naar de vlucht van morgen, dus dat doen we. Rustig aan lopen we richting de uitgang van het vliegveld, zonder bagage want die is dus al onderweg naar Brussel...
Buiten houden we de eerste de beste bus van Best Western Hotels aan, en vragen de chauffeur ons te droppen bij het eerste hotel met beschikbare kamers. 15 minuten later zijn we in het hotel, boeken een kamer en ik ga snel liggen. Judith gaat de omgeving maar wat rond en vind een soort winkelcentrumpje met eetgelegenheden en besluit wat te gaan eten, terwijl ik uitgeteld op bed lig.
Als Judith terug is besluiten we een taxi te nemen naar het ziekenhuis om mij in ieder geval even na te laten kijken. Dit ligt ca 10 minuten van het hotel dus we zijn er zo. Na het inschrijven in het systeem word ik snel meegenomen en naar een aparte ruimte gebracht. Ik mag me ontdoen van al mijn kleren en mag zo'n typisch Amerikaans short aan. Allerlei onderzoeken en medicijnen krijg ik toegestopt, omdat ik had verzocht om een paardenmiddel aangezien ik de volgende ochtend moest kunnen vliegen. De pillen die ik kreeg (bleek bij thuiskomst) waren dermate sterk dat ze hier in Nederland worden gebruikt door patienten die chemo therapie ondergaan... sterk spul dus. Ik knap er inderdaad snel van op en krijg een recept voor nog eens 6 pillen die ik moet halen en gebruiken totdat ik thuis ben in Nederland. Na 2 uur staan we dus weer buiten en ik voel me behoorlijk goed.
De taxi komt en we gaan meteen naar de Wallgreens om de pillen te halen. De krengen kosten $40 per stuk (katsjing) en moeten uiteraard direct betaald worden. Oei, als dat maar goed blijft gaan met de creditcard op deze manier... Ik krijg als advies van de apotheker om Gatorate te drinken, want da's goed tegen het uitdrogen waar ik ook redelijk last van heb. Alles wat ik dronk kwam er namelijk ook weer uit... dus ik heb dorst en honger!
Vervolgens gaan we naar de subway waar ik een broodje met ham laat maken zonder poespas, maar verder dan een paar crackers kom ik niet voordat ik toch weer ziek wordt. Nou ja, pilletje erin en dan moet ik weer beter worden, toch?! Ging in het ziekenhuis ook goed... nou, niet dus... pilletje (en crackers) komen er net zo hard weer uit... samen met die fijne Gatorade...
Maar goed, dan nemen we de crackers en broodjes maar mee en gaan we maar slapen. Misschien hebben de pillen nog wat langer nodig voor ze beginnen te werken...
Echter, dat bleek makkelijker gedacht dan gedaan. We rijden het nog slapende centrum van San Fran uit en rijden al snel op de interstate naar het vliegveld. Tomtom geeft aan dat het 20 minuten rijden is.
Na 10 minuten word ik echter weer ziek en moet ik de auto hals-over-kop naar de kant van de weg sturen, waar ik nog net de deur op tijd open krijg om op de snelweg mijn maag wederom leeg te gooien. Jeetje, dat was close. Gelukkig zijn we er bijna, maar ik voel dat ik nog lang niet klaar ben eigenlijk... mijn maag is echt van slag nu.
Na een paar minuten parkeren we de auto bij Alamo in de garage en laden de auto uit. Bij iedere beweging die ik maak moet ik mezelf concentreren, want ik voel dat ik iedere moment weer ziek kan worden. We lopen langs de lege hal met verhuurbalies richting de shuttletrein naar het vliegveld. Tijdens het wachten op de trein leeg ik mijn maag in een prullenbak.
Als je ziek bent is een ritje in een schommelende trein geen pretje. Dit heeft als gevolg dat we bij iedere halte van de verhuurbalies tot het vliegveld (4 stuks) moeten uitstappen en ik snel moet maken dat ik bij een prullenbak kom.
Na die ellende komen we eindelijk in de vertrekhal bij de incheckbalies. Hier storten we neer aangezien ik niet meer op mijn benen kan staan van het ziek zijn. We hebben ruim 3 uur te gaan voordat we moeten vertrekken, dus we schatten in dat het moet lukken. Judith gaat ons alvast inchecken, en wijst een beetje hulpeloos in mijn richting als er wordt gevraagd waar de eigenaar van het tweede paspoort is. De medewerker ziet mij en ziet Judith die beetje van slag is en besluit gelukkig om niet moeilijk te doen. De koffers zijn we alvast kwijt en de tickets hebben we.
In 1 uur tijd ben ik nog zeker 3 keer naar de wc moeten rennen voordat we naar de security check mogen. Hier is het druk, warm en ik voel me nog steeds beroerd. Meteen als ik overal doorheen ben gekomen zonder problemen moet ik weer naar de wc. Ik voel me zo klote dat ik Judith iedere keer moet achterlaten met alle zooi, maar ik moet helaas wel. Na de security check (en dichtst bijzijnde wc) lopen we langs allerlei restaurant en de geur van al dat lekker fastfood en verse eten maakt het niet makkelijker voor me... na nog 2 bezoeken aan een wc zijn we eindelijk bij de gate. Hier val ik wederom neer en het gaat van kwaad tot erger. Ik voel zowel mijn maag als darmen continu vervelen en ik ben totaal niet in staat om te vliegen.
Judith gaat maar eens vragen bij de balie wat we moeten doen. Er is een vlucht die 2 uur later gaat die we ook kunnen nemen zonder problemen met de overstap in Philly. We worden omgeboekt, maar onze koffers blijven in het vliegtuig. Ik vind het best. Effe 2 uur liggen, misschien wat slapen en eten, en misschien gaat het dan wel weer.
Na een uur tukken word ik wakker en ik voel me iets beter. Totdat ik probeer om iets te eten, want dat gaf direct weer problemen (wederom 2x naar de wc in 10 minuten). Ik kan niet vliegen op deze manier... 18 uur reizen in deze toestand is onmogelijk. Heel vervelend, en wat doen we dan? Judith is in tranen en is redelijk overstuur, maar weet ook dat het niet anders kan. We kunnen de tickets nogmaals omboeken naar de vlucht van morgen, dus dat doen we. Rustig aan lopen we richting de uitgang van het vliegveld, zonder bagage want die is dus al onderweg naar Brussel...
Buiten houden we de eerste de beste bus van Best Western Hotels aan, en vragen de chauffeur ons te droppen bij het eerste hotel met beschikbare kamers. 15 minuten later zijn we in het hotel, boeken een kamer en ik ga snel liggen. Judith gaat de omgeving maar wat rond en vind een soort winkelcentrumpje met eetgelegenheden en besluit wat te gaan eten, terwijl ik uitgeteld op bed lig.
Als Judith terug is besluiten we een taxi te nemen naar het ziekenhuis om mij in ieder geval even na te laten kijken. Dit ligt ca 10 minuten van het hotel dus we zijn er zo. Na het inschrijven in het systeem word ik snel meegenomen en naar een aparte ruimte gebracht. Ik mag me ontdoen van al mijn kleren en mag zo'n typisch Amerikaans short aan. Allerlei onderzoeken en medicijnen krijg ik toegestopt, omdat ik had verzocht om een paardenmiddel aangezien ik de volgende ochtend moest kunnen vliegen. De pillen die ik kreeg (bleek bij thuiskomst) waren dermate sterk dat ze hier in Nederland worden gebruikt door patienten die chemo therapie ondergaan... sterk spul dus. Ik knap er inderdaad snel van op en krijg een recept voor nog eens 6 pillen die ik moet halen en gebruiken totdat ik thuis ben in Nederland. Na 2 uur staan we dus weer buiten en ik voel me behoorlijk goed.
De taxi komt en we gaan meteen naar de Wallgreens om de pillen te halen. De krengen kosten $40 per stuk (katsjing) en moeten uiteraard direct betaald worden. Oei, als dat maar goed blijft gaan met de creditcard op deze manier... Ik krijg als advies van de apotheker om Gatorate te drinken, want da's goed tegen het uitdrogen waar ik ook redelijk last van heb. Alles wat ik dronk kwam er namelijk ook weer uit... dus ik heb dorst en honger!
Vervolgens gaan we naar de subway waar ik een broodje met ham laat maken zonder poespas, maar verder dan een paar crackers kom ik niet voordat ik toch weer ziek wordt. Nou ja, pilletje erin en dan moet ik weer beter worden, toch?! Ging in het ziekenhuis ook goed... nou, niet dus... pilletje (en crackers) komen er net zo hard weer uit... samen met die fijne Gatorade...
Maar goed, dan nemen we de crackers en broodjes maar mee en gaan we maar slapen. Misschien hebben de pillen nog wat langer nodig voor ze beginnen te werken...
Dag 14
De laatste dag in San Francisco is tevens ook de laatste dag van onze vakantie... snif. De 2 weken zijn letterlijk voorbij gevlogen en morgen moeten we alweer naar huis helaas. Maar gelukkig hebben we nog 1 dag over om lekker te genieten en nog wat laatste dingetjes te doen. We hebben het meeste hier nu wel zo'n beetje gezien, dus we besluiten wat rond te lopen en in de middag te gaan zwemmen. Vanavond gaan we lekker eten bij de Cheesecake Factory boven bij Macy's op Union Square en verder doen we niet veel.
We pakken de cable car nog 1x naar de Wharf om nog een laatste keer door de winkeltjes te struinen en afscheid te nemen van de zeeleeuwen. Wat een leuke beesten blijven dat toch. Met een klein beetje fantasie (en inderdaad, daar heb ik genoeg van) kun je hele verhalen verzinnen over wat ze allemaal aan het doen zijn.
Na een uur of 2 rond te hebben gelopen gaan we terug naar het hotel om effe lekker te zwemmen en zonnen. Het hotel heeft een zwembad op de 5e verdieping en een buiten ligplaats om lekker te zonnen. In en uit het water hebben we nog anderhalf uur gerelaxed voordat de zon helaas verdween. Dus terug naar de kamer, omkleden en op naar de cheesecake factory.
Met een lift wordt je naar de bovenste etage gebracht waar je in de grote wachtruimte uitkomt. Bij de inschrijfbalie krijgen we te horen dat er 45 minuten wachttijd is. Maar goed, we hebben geen zin om ergens anders heen te gaan, dus we schrijven ons in, krijgen een pieper mee en gaan naar de cocktailbar. Na 2 drankjes te hebben genuttigd gaat de pieper af en worden we naar de tafel gebracht, waar we een menukaart in onze handen krijgen die groter is dan ik ooit heb gezien... ongelooflijk wat een keuze.
Judith gaat voor de kipfile, en ik kies chicken-n-steak. De stukken waren bijzonder groot en erg lekker, en de totale prijs was zeker niet duur.
Na 3 uur eten verlaten we kogelrond het restaurant en besluiten nog even naar Chinatown te gaan om daar nog wat foto's te knippen. De cable car laat helaas even op zich wachten dus we staan rustig bij de halte. Langzaam maar zeker begint mijn maag een beetje te protesteren en te rommelen, en ik voel me niet helemaal lekker. Ach ja, komt wel goed hoor ik mezelf denken. We lopen door Chinatown, maar toch voel ik me niet goed. Judith is naarstig op zoek naar de ingang van Chinatown (schijnt een hele mooie poort te moeten zijn, maar wij kunnen deze niet vinden) en ik loop in stilte achter haar aan en wil eigenlijk alleen maar terug naar het hotel. Gelukkig heeft ze dit vrij snel door en we gaan dan ook terug.
Eenmaal op de kamer terug werd ik vrij snel ziek en ik moest dan ook direct naar de toilet rennen. Hmm, misschien toch iets teveel gegeten, of iets verkeerd gevallen. Jammer, is de tweede keer deze vakantie dat ik ziek werd (na landing in San Fran ook al) dus het zal wel aan de lucht hier liggen grap ik nog... niet wetende wat er nog zou komen...
Misselijk maar moe en voldaan ga ik liggen en val snel in slaap. Om 5 uur gaat de wekker, helaas, morgen weer naar huis....
We pakken de cable car nog 1x naar de Wharf om nog een laatste keer door de winkeltjes te struinen en afscheid te nemen van de zeeleeuwen. Wat een leuke beesten blijven dat toch. Met een klein beetje fantasie (en inderdaad, daar heb ik genoeg van) kun je hele verhalen verzinnen over wat ze allemaal aan het doen zijn.
Na een uur of 2 rond te hebben gelopen gaan we terug naar het hotel om effe lekker te zwemmen en zonnen. Het hotel heeft een zwembad op de 5e verdieping en een buiten ligplaats om lekker te zonnen. In en uit het water hebben we nog anderhalf uur gerelaxed voordat de zon helaas verdween. Dus terug naar de kamer, omkleden en op naar de cheesecake factory.
Met een lift wordt je naar de bovenste etage gebracht waar je in de grote wachtruimte uitkomt. Bij de inschrijfbalie krijgen we te horen dat er 45 minuten wachttijd is. Maar goed, we hebben geen zin om ergens anders heen te gaan, dus we schrijven ons in, krijgen een pieper mee en gaan naar de cocktailbar. Na 2 drankjes te hebben genuttigd gaat de pieper af en worden we naar de tafel gebracht, waar we een menukaart in onze handen krijgen die groter is dan ik ooit heb gezien... ongelooflijk wat een keuze.
Judith gaat voor de kipfile, en ik kies chicken-n-steak. De stukken waren bijzonder groot en erg lekker, en de totale prijs was zeker niet duur.
Na 3 uur eten verlaten we kogelrond het restaurant en besluiten nog even naar Chinatown te gaan om daar nog wat foto's te knippen. De cable car laat helaas even op zich wachten dus we staan rustig bij de halte. Langzaam maar zeker begint mijn maag een beetje te protesteren en te rommelen, en ik voel me niet helemaal lekker. Ach ja, komt wel goed hoor ik mezelf denken. We lopen door Chinatown, maar toch voel ik me niet goed. Judith is naarstig op zoek naar de ingang van Chinatown (schijnt een hele mooie poort te moeten zijn, maar wij kunnen deze niet vinden) en ik loop in stilte achter haar aan en wil eigenlijk alleen maar terug naar het hotel. Gelukkig heeft ze dit vrij snel door en we gaan dan ook terug.
Eenmaal op de kamer terug werd ik vrij snel ziek en ik moest dan ook direct naar de toilet rennen. Hmm, misschien toch iets teveel gegeten, of iets verkeerd gevallen. Jammer, is de tweede keer deze vakantie dat ik ziek werd (na landing in San Fran ook al) dus het zal wel aan de lucht hier liggen grap ik nog... niet wetende wat er nog zou komen...
Misselijk maar moe en voldaan ga ik liggen en val snel in slaap. Om 5 uur gaat de wekker, helaas, morgen weer naar huis....
Abonneren op:
Posts (Atom)
